ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά δεν μπορώ να βρω ησυχία.. Όλοι μου λένε ποιό είναι το σωστό και καλό για μένα και εγω απλά δεν μπορώ να το κάνω!!! Προσπαθώ να το δω αλλιώς και να το κάνω αλλά όλο κάτι με σταματάει.. Κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω...Ειλικρινά είναι σοβαρό το πρόβλημα. Έχω μπλοκάρει εντελώς. Λες και εχω παραιτηθεί από τη ζωή μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά όσο μου λένε όλοι προσπάθησε και ζορίσου εγω νιώθω την ανάγκη να παραιτηθώ. Από όλα. Από τη σχολή μου, από την οικογένειά μου και το σπίτι μου, από τους φίλους μου, από τη σχέση μου.. Εδώ και πολλά χρόνια νιώθω οτι δεν ζω απλά επιζώ και ακολουθώ με τα χίλια ζόρια ένα μονοπάτι που μου όρισαν άλλοι. Και τώρα που είναι όλα κρίσιμα για μένα εγω απλά δεν αντιδρώ. Περιμένω να περάσει ο καιρός και να έρθουν όλες οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες που έχω φορτωθεί και με βαραίνουν να με πλακώσουν. Δηλαδή να αφήσω να καταστραφεί ότι έχω χτίσει με πολύ πολύ κόπο έτσι απλά.. γιατί κουράστηκα πολύ... γιατι δεν αντέχω άλλο... γιατι δεν υπάρχω εγω σε αυτό... γιατι βαρέθηκα... η ζωή μου έχει γίνει εφιάλτης. Για το τίποτα! Και αυτό με θυμώνει πιο πολύ! Για τις μ@@@ς των άλλων εγω έχω μείνει μισή.. Για τα λάθη που έχουν κάνει άλλοι εγω χάνω τον εαυτό μου και τη ζωή μου. Έλεος πια! Τι να κάνω δεν ξέρω.. μου έρχεται να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω μακριά.. φυγή.. η εύκολη λύση θα πουν πολλοί.. Παιδιά δεν είναι εύκολο και αυτό για μένα.. για ένα άτομο που το μόνο που έχει μάθει στη ζωή του είναι να μένει εκεί σταθερή ό,τι και να συμβεί. Ό,τι και να γίνεται εγω εκεί πάντα... δίπλα τους να στηρίζω, να ακούω, να βοηθάω, να ανησυχώ... Άδειασα όμως από την ψυχή μου. Άδειασα. Και δεν είμαι ο εαυτός μου πια. ΔΕΝ είμαι εγω αυτή. Τι μου συμβαίνει;;; Δεν γίνεται να είμαι μια μίζερη κοπέλα που κλαίει όλη μέρα όπου σταθεί και όπου βρεθεί και δεν μπορεί να ζήσει και να κάνει τα πιο απλά. Δεν το δέχομαι αυτο...