31.7.2015 | 20:53
Μισώ τη δουλειά μου...
"Ζητείται άτομο για διανομή φυλλαδίων", έλεγε...Κανένα προσόν απαραίτητο, καμία αναφορά στη αναγκαιότητα της υπομονής, και κυρίως στη συμβιβαστικότητα να κάνεις κάτι που είναι κόντρα στις ιδέες, στις σκέψεις, στην ιδεολογία σου.Τεράστιες μάζες δέντρων καταστρέφονται καθημερινά για την εκτύπωση χιλιάδων τέτοιων εντύπων, τα οποία θα εξακολουθήσουν να αποτελούν πρόβλημα καθώς πρόκειται να μείνουν πεσμένα σε πολλές αυλές, σπίτια, χωράφια, δρόμους, θάλασσες και ακτές. Είναι παντού΄.Και καθώς η ώρα περνά, και η ζέστη έχει φτάσει σε ασφυκτικό σημείο, σκέφτομαι πως διαφημίζω μια πολυεθνική εταιρία η οποία διοικείται από στυγνούς δολοφόνους χωρίς καμία ευαισθητοποίηση και χωρίς ίχνος σεβασμού στο ανθρώπινο είδος.Η εν λόγω εταιρία, που είναι ένα από τα πιο γνωστά super market όλων, δεν αρκείται στο να βομβαρδίζει κάθε 3 λεπτά τα ΜΜΕ. Οχι. Η δουλεία δεν είναι έτσι.Τι και αν έχουμε κατακτήσει τόσες γνώσεις, τι και αν η επιστήμη έχει γνωρίσει τεράστια άνοδο, τι και αν υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να διαφημίσεις το "μαγαζάκι" σου, ο τρόπος είναι ένας και αμετάκλητος." Θα τυπώσουμε 1.000.000.000 φυλλάδια, θα μοιραστούν σε κάθε σπίτι από κάποιον που έχει τρομερή ανάγκη για χρήματα- θα τον πληρώσουμε με τα χρήματα που θα αφήσει ένας μόνο πελάτης τη μέρα" -Και πως θα κάνουμε τον πελάτη να μη το αγνοήσει; -Μα φυσικά θα χτυπήσουμε εκεί που πονάει. Θα κοτσάρουμεστο εξώφυλλο ένα "ΦΠΑ" το οποίο θα είναι ευδιάκριτο και από διαστημικές αποστάσεις -θα τρομάξει ο παππούλης μόλις το δει- , και έτσι θα αρχίσει μανιωδώς να ξεφυλλίζει το έντυπο του πολυαγαπημένου μας μάρκετ που φροντίζει για την εμπιστοσύνη των πελατών, και που τους αγαπά όλους τόσο πολύ καθώς μεριμνά για την αύξηση του ΦΠΑ. Τέλειο; Όταν ήμουν μικρή η γιαγιά μου στο χωριό κάθε μεσημέρι έβαζε τα απομεινάρια από το φαγητό και με έστελνε στο κοτέτσι να τα ρίξω στις κότες. Αυτές, μόλις με έβλεπαν έτρεχαν σε μένα και ζητούσαν σα τρελές να φάνε. Μετά από μια εβδομάδα, η γιαγιά τις σκότωνε για να τις φάμε.Δε ξέρω γιατί νιώθω το ίδιο με τότε.