ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω τι ίδιο σώμα που είχα στα 18 μου. Ούτε το ίδιο μυαλό. Τα χάλασα και τα δυο με τα ξενύχτια, τα τσιγάρα, το αλκοόλ και τις κακές ταινίες. Δεν έχω την ίδια μουσική στα αυτιά μου. Δεν έχω το ίδιο δίκτυο να με υποστηρίζει -φίλους, γνωστούς, άντρες να μ'αγαπάνε. Δεν έχω το σκύλο μου πια. Δεν έχω ιδέα που πήε η ελπίδα κι η δύναμη που κάποτε έκρυβα μέσα μου. Όμως δε με νοιάζει. Θα αρχίσω γυμναστήριο. Θα λύνω σταυρόλεξα και sudoku. Θα κόψω τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια. Θα βλέπω ιρανικό κινηματογράφο και θα ακούω κλασική μουσική. Θα επανασυνδεθώ με τους παλιούς μου φίλους. Στην ανάγκη θα βρω καινούριους. Θα επιστρέφω στους άντρες την αγάπη που μου χαρίζουν. Θα πάρω άλλο σκύλο, θα ξυπνάω νωρίς το πρωί και θα χαμογελάω.Ό,τι και να κάνω, όμως.. πως να αντέξω να ζω χωρίς να σου μιλάω; χωρίς να μοιράζομαι που και που τα μικρά και τα μεγάλα μου μαζί σου; Πως θα είμαι εγώ, χωρίς εσένα στη ζωή μου;