ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δε ξερω πως νοιωθω, δε ξερω τι να νοιωσω. με λυπαμαι, και ζηταω και τη λυπηση...ποσο λυπητερο.εχω οργη. οργη για την στραπατσαρισμενη υγεια μου, οργη για την απεραντη μοναξια μου.εχω απογοητευση. για τις αποτυχημενες επιλογες μου, την καθημερινοτητα μου, τους φιλους μου. που εδω που τα λεμε δεν θα επρεπε. αλλα εχω.εχω αγχος και κρισεις πανικου. για το μελλον μου. για τον αγιατρευτο συναισθηματισμο μου.εχω φοβο. για μενα, για τους αλλους και για τιποτα.ειμαι 25. εχω τελειωσει. δουλευω σε γραφειο. εχω γινει δεκτη σε (ακριβο δυστυχως) μεταπτυχιακο στην αγγλια. εχω φιλους. εχω σπιτι γονεις και αδερφια. αλλα το γαμημενο κενο πρωι μεσημερι και βραδυ με την παραμικρη αφορμη μου τσακιζει τα κοκκαλα.δεν ημουν ετσι εγω..τι θελω ρε γαμωτο;