ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό νιώθω λίγο περίεργα.Εδώ και 7 μήνες είμαι με ένα παιδί 6 χρόνια μεγαλύτερο μου,εγώ φοιτήτρια εκείνος δουλεύει,αν κ δεν εβγαλε ακομα τη σχολή του.Είμαι πολύ ερωτευμένη κ περνάω τελεια μαζί του!Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι μου φίλοι πλέον είναι μακριά ,κ κάνω παρεα με 1-2 άτομα παρεα μόνο εκτός από εκείνον.Η κολλητή μου σπουδάζει σε νησί,η παρεα μου εχει σκορπιστεί όπου μπορείς να φανταστείς (Σουηδία, Λάρισα, Αλεξανδρουπολη, Βόλο, Θεσσαλονίκη , Κοζανη) και η παρέα απ τη σχολή εχει διαλυθεί για ένα σωρό βλακείες..Μόνο αν κάνω εγω κινηση μαζευομαστε που κ που,αλλα πλεον έχω βαρεθεί να προσπαθώ μόνο εγω.Οποτε κάθε μέρα περνάω χρόνο με τον φίλο μου,κ μια φορα την εβδομαδα περιπου-ίσως κ λιγότερο- βγαίνω με άλλα άτομα..Μου φαίνεται λίγο παραξενο όλο αυτό γιατί γενικά είμαι κοινωνική κ ανοιχτη κ είναι απ τις λίγες φορες στη ζωη μου που δεν έχω κανεναν να παρω ενα τηλ να παμε για καφε,να πουμε μια χαζομάρα,να πούμε δυο κουβέντες..Επίσης οι αδερφές μου που εδώ και χρόνια ήταν οι καλυτερες μου ΄φιλες -κ τις λατρευω- έχουν φύγει εδώ κ καποιο διαστημα απ το πατρικό μας(μόνο εγώ έμεινα) κ ξεκινησαν δικές τους οικογενειες,παρεες κλπ..Και,ναι-ίσως ακουστώ λίγο "καπως"-,αλλά υπάρχουν φορες που νιωθω μόνη..Επίσης να αναφέρω ότι λόγω οικονομικών πλεον αναγκάστικα να σταματήσω διαφορες συνηθειες μου -παρακολουθουσα καποια μαθηματα μουσικής,χορού κα-..Τώρα πια κάνω ότι κάνω μόνη μου στο σπίτι,κγια να πω την αληθεια δε με γεμίζει όλο αυτό..Δε με ικανοποιεί.Επίσης νιώθω ότι δε με εκφραζουν πια τα χόμπυ μου,οι παλιες ασχολίες μου καθόλου..Δοκίμασα διαφορα για να ξαναβρώ κάτι που να μ αρεσει κ να ξανανιωσω ενθουσιασμό!Πηγα σε μαθηματα μακιγιαζ,μαγειρικής,σε προγραμματα εθελοντισμού για το περιβάλλον,σε μαθηματα pole dancing,σε μαθηματα φωτογραφίας κ ένα σωρό άλλα..Μ'όλο αυτά ενώ πραγματικά ήθελα να τα δοκιμάσω,τελικά είδα ότι δεν τραβάει..Και τέλος να πώ ότι έχω αρχίσει να ξενερώνω με τη σχολή μου.Σαν αντικείμενο μ'αρέσει πάαρα πολυ,τη διαλεξα αυτη τη σχολή,δεν μπηκα κατα τυχη,αλλά έχω αρχίσει να τη βαριεμαι καπως.Έχω σε διαφορετικες περιοχες της πολης μου εργαστήρια κ θεωρίες κ ετσι καθημαρινα πρεπει να κάνω 3-4 δρομολόγια (40λεπτα με μια ωρα το καθενα περιπου) αν θελω να παρακολουθώ όλα τα μαθηματα..Στο πρώτο έτος τα παρακολουθουσα ΟΛΑ κ δεν έχανα ποτε μαθημα..Φετος (δευτερο έτος) στην αρχη τα παρακολουθουσα ολα αλλα τώρα -τις τελευταιες τρεις εβδομάδες βασικά- βαριεμαι αφανταστα να πάω κ πηγαινω μονο στα εργαστηρια (5 έχουμε συνολικα σ αυτο το εξαμηνο) κ αλλες μια-δυο φορες σε καποια μαθηματα.Έχω κ αρκετες εργασίες να κάνω κ νιωθω αρκετή πίεση κ απ αυτό..Απ τη μια σκεφτομαι να προσπαθησω κ να ζοριστώ λιγακι κ να πηγαινω σ'όλα τα μαθηματα μου κ απ την άλλη καθε φορα που ξεκιναω να πάω στη σχολή για θεωρητικό μαθημα -κ όχι εργαστήριο- καταλήγω να φτάνω στην πόρτα κ να γυρνάω πίσω κ να κάνω βόλτες μονη μου γιατί σκεφτομαι ότι το να "παρακολουθήσω" καποια 3-4 μαθηματα που δε μου προσφερουν κ πολλά είναι χασιμο χρόνου..Ειμαι πραγματικά πολυ μπερδεμένη..Κ νιωθω κ λιγο αχαριστη(?) που σκέφτομαι έτσι..Δεν έχω πει τίποτα σε κανεναν,αλλα στ' αλήθεια ζορίζομαι -είτε υπαρχει στ αληθεια λόγος,είτε τα "προκαλω" κατα καποιον τρόπο εγώ ολα αυτα..*ΚΑΙ εκτός από τα παραπάνω ο φίλος μου θελει να συγκατοικήσουμε κ 'γω ψιλοφρικάρω μ' αυτο το ενδεχόμενο..Νομιζω είμαι πολύ μικρή ακομα (20 χρ) κ είναι πολυ νωρις για κατι τετοιο(μονο καποιους μηνες είμαστε μαζί!!!)..ΚΑΙ η μάμα μου -με την οποια εχω μια πολυ καλη κ ομορφη σχεση- τώρα τελευταία έχεια αρχισει να μου ζητάει συνέχεια βοηθεια για διαφορες δουλειές τις οποιες πραγματικά δε θελω καθολου να κάνω..Λέει πως σιγα σιγα μεγαλώνει και δεν εχει τις ίδιες δυναμεις κ αντοχες με παλαιότερα..(Ειναι 54)Γενικά τη βοηθάω κ με τις δουλειές του σπιτιου κ μ ότι αλλο μου ζητησει.Απλά τωρα τελευταία φρικάρω που βλέπω τους δικούς μου να μεγαλώνουν(απεκτησαν προσφατα εγγονακια)..Κ με πιανουν τάσεις φυγής..Σορρυ αν σας κουρασα!Ηθελα να τα πω κάπου γιατι αλλιως θα σκαγα!!!