ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βράδυ δηλαδή αλλά τώρα το συνειδητοποιώ. Ήταν 23:30 η ώρα και περίμενα να με πάρει τηλέφωνο όπως κάθε βράδυ για καληνύχτα. Μπαίνω fb επειδή βαριόμουν και μου στέλνει μήνυμα "Αύριο αν μπορείς θέλω να μιλήσουμε από κοντά". Η αλήθεια είναι πως εμένα δεν μου πέρασε κάτι άσχημο από το μυαλό, νόμιζα πως απλά ήθελε να συζητήσουμε. Οπότε απαντάω "Θες να με πάρεις τηλέφωνο;" και με παίρνει. Το σηκώνω. Ακούω λυγμούς και μία ταραγμένη φωνή να μου λέει "Δεν πάει άλλο". Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και τα μάτια μου γούρλωσαν "Τι έκανα;", ρωτάω. "Τίποτα", μου λέει, "εγώ φταίω".Μετά ακολούθησαν πάρα πολλά κλάματα,"θα μου λείψεις" , "γιατί;", "δεν καταλαβαίνω" και από τους δύο. Αυτό το τελευταίο καληνύχτα , να προσέχεις είναι που με σκότωσε.Ήμασταν μαζί 8 μήνες.Κάποιοι θα πουν πως είναι πολύ λίγο. Αλλά μέσα σε 8 μήνες έγινε μέρος της ζωής μου , της καθημερινότητας μου και τώρα χάθηκε.Ένιωσα πράγματα απερίγραπτα , ήμουν ο εαυτός μου, ήμουν εγώ. Ποτέ δεν έπρεπε να τραβήξω τη προσοχή του με κάποιο τρόπο γιατί ήξερα πως ήταν εκεί.Δεν θέλω να ακούσω "είναι μαλάκας , δεν αξίζει." Βασικά δεν ξέρω τι θέλω να ακούσω.Απλά θα μου λείψει.Πολύ.