ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα το πρωί η κοπέλα μου μου ζήτησε να πάμε μετά το μάθημα στα ΚΤΕΛ στη Λιοσίων να πάρουμε τη γιαγιά της που ερχόταν από το χωριό. Γενικά επειδή δεν της χαλάω χατίρια και έχω και μια ευαισθησία στο θέμα γιαγιά είπα με τη μια ναι. Φτάσαμε στο πρακτορείο ήπιαμε ένα καφεδάκι περιμένοντας...σκάει μύτη το διπλό από τη Λάρισα και τσουπ κατεβαίνει η γιαγιά. Αφού αγκάλιασε και φίλησε την κοπέλα μου της λέει η δικιά μου "γιαγιά ο Μιχάλης". Τι αγκαλιά ήταν αυτή ρε παιδιά. Αγκαλιά γιαγιάς γεμάτης αγάπη. Και την έβλεπα πρώτη φορά. Αφού με ευχαρίστησε χίλιες φορές για τον κόπο μου (ποιον κόπο δηλαδή) μου έδωσε και κουλουράκια και με κάλεσε και να πάμε με την κοπέλα μου να φάμε στο σπίτι της. Όλα αυτά μου θύμισαν τη δική μου τη γιαγιά που δε ζει πια και λίγο χρειάστηκα για να με πάρουν τα ζουμιά αλλά οκ συγκρατήθηκα. Να τις αγαπάτε τις γιαγιάδες σας όσοι τις έχετε ακόμα