ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι -δυστυχώς για εμένα-μοναχοπαίδι...Το δυστυχώς αναφέρεται στο ότι ήθελα αδερφια αλλά δεν.... ορισμένοι "συμπάσχοντες" ίσως με καταλάβουν και νιώθουν και οι ίδιοι τον καημό μου.... ένα μοναχοπαίδι είναι πάντα το κέντρο της προσοχής,της υπεραγάπης και υπερπροστατευτικότητας των γονιών πρώτα και του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος έπειτα,αλλά δυστυχώς αυτό δεν του φτάνει... οι άπειρες ώρες μοναξιάς, τα μοναχικά παιχνίδια όταν γυρνάς σπίτι,το ότι δεν έχεις ένα άτομο δικό σου να μοιραστείς τη λύπη σου για την ασθένεια που χτύπησε τον πατέρα σου ή τη χαρά σου για την πρόταση γαμου που σου έκανε το αγόρι σου, είναι κενά μεγάλα... θα μου πειτε, γι αυτό είναι και οι φίλοι...και πάλι όμως, όσο δεμένος και αν είσαι με τους φίλους σου ή με τα ξαδέρφια σου, αδέρφια ΔΕΝ είναι... να σε νιώσουν πραγματικά... το βλέπω απο τους φίλους μου και το πως είναι με τα αδέρφια τους.είμαι κοντά στα 30 και ετοιμάζομαι να κάνω δική μου οικογένεια...δε θα αρκεστώ στο ένα παιδί και ας ζοριστώ οικονομικά βάση συνθηκών...το ίδιο προτείνω και σε φιλικά ζευγάρια...γιατί ξέρω ότι η μοναξιά είναι δύσκολη... Και τι δε θα έδινα αυτό το βράδυ που η πόλη είναι άδεια και όλοι οι φίλοι λείπουν για διακοπές,να καθόμουν με τον αδερφό/αδερφή μου στο μπαλκόνι και να χαζογελούσαμε θυμούμενοι τις παιδικές μας σκανταλιές...