ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα να εισαι 21 χρονων και να νιωθεις τοσο μονος..δεν ηταν παντα ετσι,παρεες ειχα στο σχολειο κυριως,στο πανεπιστημιο αλλα οχι κατι σταθερο και πλεον τιποτα.περπατουσα σημερα και εβλεπα ζευγαρακια,παρεες νεων και θυμωνα με τον εαυτο μου..γιατι δεν μου λειπει τιποτα,ουτε προβλημα υγειας εχω,ουτε στην εμφανιση,ουτε στο μυαλο,το αντιθετο..και ομως βιωνω τα τελευταια δυο χρονια την απολυτη μοναξια.γιατι να τα εχω κανει τοσο σκατα στη ζωη μου?το τελευταιο διαστημα προσπαθω να αλλαξω πολλα σε σχεση με μενα και τα καταφερνω αλλα βρισκω εμποδια.απο τη μια οι ελαχιστες γνωριμιες,τα περιορισμενα οικονομικα που με αποτρεπουν να κανω μερικα πραγματα,μεχρι και η σχολη στην οποια φετος ειχα βασιστει εκλεισε!!φυσικα και φταιω,λαθος επιλογες στο παρελθον,χαμηλη αυτοεκτιμηση,αδρανεια για μεγαλο διαστημα κλπ.το θεμα ειναι οτι νιωθω πιο ωριμος να κυνηγησω αυτα που θελω αλλα και η τυχη μου γυρναει τη πλατη.θυμωνω φυσικα μαζι μου γιατι στην ηλικια αυτη μπορεις και οφειλεις να κανεις τα παντα αλλα νιωθω εγκλωβισμενος σε μια κωλοκατασταση και γι αυτο εχω ξεκινησει και το καπνισμα παροτι αθλουμαι.οπως ειπε και ενα παλικαρι χθες μακαρι κατι να αλλαξει συντομα και ολα αυτα να αποτελουν μια ασχημη αναμνηση.