ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα καιρό να γράψω και ο καιρός αλλάζει τα πράγματα. Δεν ξέρω αν πλέον νιώθω μοναξιά αλλά αυτήν την στιγμή νιώθω κενή και μόνη. Δεν μου λείπει τίποτα μα ταυτόχρονα μου λείπουν τα πάντα. Έχω μια ανασφάλεια. Φοβάμαι πως εγώ αγαπάω περισσότερο από οτι οι άλλοι, αν και αυτό δεν ισχύει και το ξέρω. Είναι μάλλον γιατί βλέπουμε μόνο τα λάθη των άλλων και όχι τα δικά μας. Το δικό μου "λάθος" είναι οτι είμαι κλειστός χαρακτήρας. Μην με φανταστείς χωρίς παρέες όχι. Μιλάω σε όλους και έχω πολλούς που περνάω καλά, αλλά κανέναν τόσο πολύ ώστε να του ανοιχτώ. Και αν ρωτήσεις, οι περισσότεροι θα σου πουν είναι ανοιχτό βιβλίο γιατί όλοι θα με χαρακτηρίσουν με τον ίδιο τρόπο "χαζοχαρούμενο" γιατί γελάω συνέχεια. Από μικρή το έκανα , όμως τότε ήμουν και ευτυχισμένη, πλέον όχι και τόσο. Τώρα, μετά από όλα αυτά τουλάχιστον ξέρω πως έχω δύο πραγματικές φίλες. Και νομίζω πως ξέρουν τι είμαι. Έστω και αν ξέρουνε μόνο λίγο παραπάνω. Νομίζω πως με καταλαβαίνουν. Και γιατί εγώ ξέρω το λάθος μου τους είπα να μην με αφήσουν να το κάνω. Να μην με αφήσουν να φοβηθώ έστω και λίγο για αυτές μήπως φύγουν και τους είπα πως όσο και να παραπονιέμαι δεν θέλω τίποτα άλλο εκτός την αγάπη τους . Και τώρα ήρθε η ερώτηση που θα θέλατε να κάνετε... "Τότε γιατί νιώθεις μόνη;". Πιστεύω πως όλοι κάποια στιγμή νιώθουμε ανεξαρτήτως προσώπων που είναι δίπλα σου. Γιατί είναι φορές που κάθεσαι και σκέφτεσαι και λες "Να, τώρα δεν είναι κανείς εδώ" αλλά τώρα έμαθα πως είναι. Αρκεί να το πω. Είναι που βαριέμαι αυτές τις μέρες και νιώθω σαν να κάνω τα ίδια πράγματα. Για την ακρίβεια δεν το νιώθω μόνο αλλά το κάνω. Νομίζω θέλω λίγο να νιώσω καλοκαίρι. Ξέρεις τι εννοώ... Λίγο ανέμελα και ευτυχισμένα και πάνω από όλα αξέχαστα !!! Και προσπαθώ πολύ να αλλάξω τα πράγματα. Να μην βαριέμαι τόσο και να μην γίνει η ζωή μου μία ρουτίνα από τα 16. Αλλά τώρα αυτό, πως δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε το νιώθουν και οι γύρω μου και όσο θέλω να το ξεχάσω αυτοί μου το θυμίζουν...