ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω μονη.Τοσος κοσμος γυρω μου και εγω κενη.Μετα την απωλεια της τιποτα δεν ειναι ιδιο.Ολα εγιναν χειροτερα και κανεις δεν με καταλαβαινει.Εφυγα και απο το σπιτι μου.Φιλοξενουμε απο ανθρωπους που νοιαζονται για μενα αλλα δεν ειναι οικογενεια.Νιωθω τοση θλιψη και θυμο.Τοση οργη που κανενας δεν ειναι διπλα μου.Που δεν θα ειμαι ποτε η προτεραιοτητα καποιου....Τσακωθηκα και με τις φιλες μου.Δεν μπορω να μιλησω πουθενα.Ολα με πνιγουν.Δεν βρισκω σημειο να πιαστω και εχω σταματησει να ονειρευομαι και να ελπιζω.Εχω πιασει πατο και δεν μπορω να ξεκολλησω.Μαυριλα παντου και ας κανω προσπαθειες να το καταπολεμησω.Τι κι αν τα γραφω τωρα,ο βαναυσος ρεαλισμος μου θα με πατησει κατω ξανα....Καλη χρονια!