ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι 1 η ώρα το βράδυ, κάθομαι στο σπίτι μόνη μου και αναπολώ στιγμές του παρελθόντος που δεν θα ξαναζήσω ποτέ. Νιώθω τόση μοναξιά. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς, ότι δεν έχω κάποιο άνθρωπο να μιλήσω να πούμε τα δικά μας πχ πως πέρασε η μέρα μας, να γελάσουμε, να θυμηθούμε παλιές ωραίες στιγμές. Τίποτα άλλο δεν θέλω αυτή τη στιγμή παρά μόνο έναν άνθρωπο να μιλήσω. Ο εαυτός μου μόνο δεν μπορεί να με βοηθήσει. Νιώθω ότι τα πράγματα πάνε ειλικρινά από το κακό στο χειρότερο για εμένα. Είναι πράγματι τρομακτικό να ζεις στη μοναξιά. Να σκέφτεσαι παλιές ωραίες στιγμές δίπλα στους καλύτερους ανθρώπους που είχες ποτέ στη ζωή σου. Πολύ θα ήθελα να ξαναζήσω τα ξενύχτια μας, τις πλάκες μας, τον απίστευτο δεσμό που είχαμε και που νιώθαμε όλοι σαν ένας...ακόμα και οι μικρές διαφωνίες μας μου έλειψαν...Πάνε πια αυτά. Δυστυχώς ανήκουν στο παρελθόν και όσο και να πρέπει να το βάλω στο μυαλό μου δε θα το αποδεχτώ ποτέ. Έμεινα εγώ και ο εαυτός μου πλέον. Η μόνη παρέα μου. Καλό βράδυ σε όλους σας.