ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.9.2022 | 20:48

Μοναξιά

Δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά. Μου λείπει ο άνθρωπος μου. Ο άνθρωπος που όταν ήμασταν ακόμα μικροί κάναμε όνειρα και τελικά όλα βούλιαξαν. Έχουμε να μιλήσουμε χρόνια και αυτός μάλλον είναι ακόμα με άλλη. Πέρα όμως από αυτό τον αθεράπευτο πόνο που με κυνηγάει εδώ και χρόνια δεν έχω ζωή. Απλά ζω για να πω ότι ζω. Δεν έχω φίλες. Μια φίλη μου που βγαίναμε που και πού έφυγε από την Αθήνα. Έχω άλλες δύο φίλες που βγαίνουμε μια φορά το δίμηνο γιατί ποτέ δεν μπορούν. Νιώθω προδομένη και πάρα πολύ μόνη. Νιώθω σαν ηλικιωμένη γυναίκα που έχει τελειώσει η ζωή της.
14
 
 
 
 
σχόλια

Θα συμμεριζόμουν το άσχημο αίσθημα της μοναξιάς σου, αν όντως ήθελες να βρεις τον άνθρωπό σου και δεν ερχόταν στη ζωή σου. Το ότι όμως κλαψουρίζεις και χαλιέσαι για τον πρώην σου και για παλιά ξινά σταφύλια, το θεωρώ χάσιμο χρόνου και ενέργειας. Γνωρίζεις ότι αυτός έχει άλλη στη ζωή του και αντί να ξενερώσεις και να πεις ένα stop στην αυτοκαταστροφή σου, εσύ συνεχίζεις να ζεις με τις σκιές. Αν σε ήθελε θα ήταν κοντά σου. Πολύ απλά, αυτή είναι η αλήθεια.

Προφανώς εκείνος σε χώρισε και δεν τον έχεις ξεπεράσει ακόμα με αποτέλεσμα να είσαι κολλημένη στο παρελθόν.
Αν δεν κάνεις εσύ η ίδια προσπάθειες να προχωρήσεις δεν θα αλλάξει κάτι. Έχεις βάλει την ζωή σου σε pause.

Κοίτα... εδώ συνήθως σπεύδουμε όλ@ να δώσουμε συμβουλές με βάση τις πληροφορίες που μας μοιράζεται ο/η εξομολογούμενος/η χωρίς πολλές φορές να έχουμε βρεθεί στη θέση του/της, ώστε να μπορούμε να αντιληφθούμε πραγματικά πως νιώθει και πως θα τον επηρεάσουν τα γραπτά μας καταλήγοντας πολλές φορές να γράφουμε χαζομάρες.
Εν προκειμένω, δε θα σου πω λοιπόν βρες άλλες φίλες ή άλλον άνθρωπο ή αναζήτησε τη βοήθεια ειδικού κ.ο.κ. Θα σου πω μόνο ότι λυπάμαι πολύ που νιώθεις έτσι αυτή τη στιγμή, αλλά η ζωή δεν τελειώνει επειδή είσαι και νιώθεις μόνη. Ο πατέρας μου, μου έλεγε πάντα: Να μην τη φοβάσαι τη μοναξιά, αλλά να μην την επιδιώκεις κιόλας. Λόγω ηλικίας τότε δεν καταλάβαινα και πολλά, τώρα όμως αντιλαμβάνομαι πόσο δίκαιο είχε. Μένοντας καιρό μόν@ χτίζεις άμυνες απέναντι στους ανθρώπους και δύσκολα σου "κάνει" κάποι@ (ή από την άλλη λυσσάς για άνθρωπο, αλλά δεν είσαι αυτή η περίπτωση) και συνήθως ανατρέχεις στο παρελθόν για να βρεις "συντροφιά". Δυστυχώς, όσο άσχημα κι αν νιώθεις στο παρόν πρέπει να βγεις από αυτό το τρυπάκι του "ζω απλά για να πω ότι ζω" και τουλάχιστον να προσπαθήσεις για σένα! Γιατί τι νομίζεις; Στο τέλος της ημέρας, ακόμα και εκείν@ που έχουν "παρέα" μόν@ με τον εαυτό τους καταλήγουν. Να στο πω διαφορετικά: όλ@ μόν@ μας γεννιόμαστε και μόν@ μας πεθαίνουμε, τουλάχιστον στο ενδιάμεσο ας προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε αυτό.
Όλα να σου πάνε καλά.

@Nefeligeretis

''Να στο πω διαφορετικά: όλ@ μόν@ μας γεννιόμαστε και μόν@ μας πεθαίνουμε''

Προσωπικά θεωρώ ότι αυτό δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Όταν γεννιόμαστε έχουμε τους γονείς μας, όταν πεθαίνουμε έχουμε τον/την σύντροφο μας και γενικά την οικογένεια μας δίπλα μας. Τουλάχιστον αυτό είναι το ιδανικό και σωστό.
Θεωρώ ότι η μοναξιά και πιο συγκεκριμένα η έλλειψη συντροφικότητας, ειδικά μετά από κάποια ηλικία μπορεί να γίνει πόνος ψυχής που σε βαραίνει αφάνταστα. Κανείς δεν γεννήθηκε για να είναι μόνος, είναι ενάντια στην φύση μας.

@TheDude

Τζουτζούκο δεν ξέρω τι έχει συμβεί αλλά τώρα τελευταία συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Να διευκρινίσω μόνο ότι όταν είπα ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόν@ αναφέρθηκα σε εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που συμβαίνει αυτό. Μετά μπορεί όντως να μας περιμένουν οι γονείς μας ή πριν φύγουμε να έχουμε κάποιο δικό μας άτομο δίπλα μας. Είναι και θέμα τύχης, αλλά όπως είπα και στην εξ. είναι και θέμα προσπάθειας (όχι το να έχουμε γονείς προφανώς).

Σωστά όσα λες, μόνο μη χρησιμοποιείς το ουδέτερο τόσο έντονα γιατί είναι κάπως εκνευριστικό. Δέχομαι ότι ο κόσμος προχωράει, δέχομαι κάθε είδους διαφορετικό τη τα, δέχομαι πως όλοι μας έχουμε τα ίδια δικαιώματα αλλά τον ουδέτερο προσδιορισμό στο φύλο τον θεωρώ προσβλητικό. Τι είναι πράγμα η αντικείμενο; Τα φύλα είναι δύο, η προσφώνηση είναι "η" και "ο". Αν κάποιος νοιώθει πως είναι κάπου ανάμεσα, ας χρησιμοποιεί το φύλο το οποίο νοιώθει πιο κοντά του(δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω). Πάντως το ουδέτερο μειώνει τον ίδιο τον άνθρωπο που το χρησιμοποιεί. Είναι σαν να αυτό αποκαλείται "πράγμα"

Γνώμη σου και δεν είναι απαραίτητο να με διαβάσεις. Κάποια δεν αυτοπροσδιορίζονται ως "ο" και "η", oύτε νιώθουν ως τέτοια, οπότε το ότι το βρίσκεις εσύ υποτιμητικό για τον άνθρωπο είναι και πάλι δικό σου θέμα. Μέχρι να καθιερωθεί και σε μας η gender neutral γλώσσα το @ είναι το μόνο που γνωρίζω ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω ελεύθερα, αν έχεις κάποια καλύτερη ιδέα, ευπρόσδεκτη.

Δεν έχω να προτείνω κάτι, καθώς δεν γνωρίζω το θέμα απλά έχει τύχει να δω και αλλού αυτόν τον τρόπο γραφής, μου ψιλό έκανε άσχημη εντύπωση και εσύ μου έδωσες την αφορμή να το σχολιάσω.
Εγώ είμαι γυναίκα, αν όμως δεν ένοιωθα ούτε γυναίκα ούτε άντρας, θα αυτοπροσδιοριζομουν είτε βάσει του φύλου γέννησης μου(και ας μην ένοιωθα έτσι) είτε βάσει του φύλου της σεξουαλικης μου προτίμησης. Πάντως με ουδέτερο δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου σε καμία των περιπτώσεων, γιατί όπως έγραψα παραπάνω είναι κάτι που παραπέμπει σε αντικείμενο και όχι σε ανθρωπο. Σα να μείωνω την ίδια μου την υπόσταση, νομίζω πως καταλαβαίνεις.
Προσωπική μου άποψη είναι βέβαια αυτή, αλλά θα ξαναπώ πως μου χτυπάει άσχημα και στον γραπτό και στον προφορικό λογο. Και εσύ μάλλον θα μου πεις να πιω ξυδακι και ίσως να έχεις και δικιο😉

15.9.2022 | 08:13
Αρχικά, σε καμία περίπτωση δε θα σου έλεγα να πιεις ξυδάκι από τη στιγμή που εκφράζεις ευγενικά τη γνώμη σου. Δε χρειάζεται να συμφωνούμε όλ@ με όλ@ (για να σε εκνευρίσω κι άλλο χαχα) και προσωπικά πιστεύω ότι περισσότερα έχεις να κερδίσεις από τις διαφωνίες αν αυτές επιλύονται στο πλαίσιο ενός υγιούς και γόνιμου "διαλόγου" (γραπτού λόγου εν προκειμένω). Επιπλέον, το @ και εγώ το βρίσκω αντιαισθητικό, καθώς δεν ταιριάζει στην κατά τα άλλα πανέμορφη γλώσσσα μας, αλλά όπως σου είπα και προηγουμένως δεν έχω και άλλη εναλλακτική προς το παρόν.
Από κει και πέρα, νομίζω ότι η σύγχυση που προκαλείται στον περισσότερο κόσμο με το ουδέτερο οφείλεται στο ότι δε μας είναι ξεκάθαρες διάφορες έννοιες που σχετίζονται με το φύλο. Είναι άλλο το βιολογικό φύλο, άλλο η έκφραση του φύλου, άλλο η ταυτότητα φύλου και άλλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός που ανέφερες. Κοινώς, μπορείς να είσαι γυναίκα όπως εσύ στο βιολογικό φύλο, να είσαι στρειτ ως προς το σεξουαλικό σου προσανατολισμό, να νιώθεις την ταυτότητα φύλου σου ρευστή (gender fluid) και να θες να σε αποκαλούν "το". Δεν ξέρω κατά πόσο έχουν καθιερωθεί και τυπικά όλα αυτά στην Ελλάδα, αλλά αν θυμάμαι καλά υπάρχει κάποι@ που κινήθηκε και νομικά για να αναγνωριστεί ως ουδέτερο και έτσι νομίζω λέγεται πλέον το Τζέισον- Αντιγόνη. Να μην αναλύσω πάλι το γιατί το επέλεξε αυτό, νομίζω κατάλαβες ότι δεν τo καλύπτει απλά ούτε το Τζέισον ούτε το Αντιγόνη σε κάθε του έκφραση.

Θα γράψω κάτι χωρίς το στοιχείο του εξυπνακισμού. Μπορείς, να γράφεις ή να αναφέρεις στον προφορικό λόγο, ο Άνθρωπος (ναι με α κεφαλαίο). Δίνοντάς του την υπόσταση και την έννοια, έτσι όπως ακριβώς την έδωσαν τόσοι και τόσοι φιλόσοφοι (Σωκράτης, Πλάτων, Μαρξ, Καντ και πάει λέγοντας) ή την υπόσταση που δίνουν οι ποιητές στον Άνθρωπο (βλ. για παράδειγμα το "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος"). Αλλά το πιο όμορφο είναι να λες, ο άνθρωπός μου.

16.9.2022 | 01:00
Είναι μια λύση αυτό που λες, αλλά δεν ταιριάζει παντού δυστυχώς. Το έχω δοκιμάσει και κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο και πρέπει να πω όλ@ φερ`ειπείν.
Αν πάλι ήμουν σε θέση να λέω ο άνθρωπός μου, μάλλον δε θα είχαμε μοιραστεί ποτέ αυτούς τους προβληματισμούς...

Scroll to top icon