ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω τις 3 τελευταίες μέρες τις εξομολογήσεις και τα σχόλια που έχουν γραφτεί για τις εξομολογήσεις της μοναξιάς.Αφήστε την κλάψα λέει μια εξομολόγηση γιατί εκπέμπετε απελπισία και αυτό δεν είναι ελκυστικό."Μπορείς και μόνη σου κορίτσι" λέει μια άλλη. Μη συμβιβάζεσαι με το ελάχιστο κλπ.Τα διαβάζω ολα αυτά και αναρωτιέμαι...Εγώ που είμαι μόνη τα τελευταία 5χρόνια, γιατί είμαι; Δεν κλαίγομαι σε κανέναν, δεν εκπέμπω απελπισία, δε συμβιβάζομαι με άτομα που δε μου ταιριάζουν μόνο και μόνο για να έχω κάποιον, είμαι ανεξάρτητη και περνάω καλά. Αν καμία φορά με πάρει το παράπονο της μοναξιάς, σκέφτομαι οτι δε μπορεί, είναι θεμα χρόνου να βρω το ταίρι μου. Αλλά...τίποτα!(περιστασιακές σχέσεις έχω κάνει αυτά τα χρόνια)Και συζητάω με δικούς μου και μου λένε οτι φαίνομαι πολύ ανεξάρτητη, πολύ αυτάρκης και πολύ δυναμική και πως αυτά απωθούν τους άντρες. Κανένας λέει δε θέλει δίπλα του μια γυναίκα που δεν τον χρειάζεται. Να γίνω λέει πιο...needy!Άντε βγάλε άκρη...Εγώ πιστεύω πως ο καθένας μας έχει το target group του. Άλλου είδους άντρες θα προσελκύσει αυτή που κλαίγεται, άλλου εγώ και άλλου αυτή που ψάχνεται να κρεμαστεί απο κάποιον. Παραμένω αισιόδοξη, πιστεύοντας οτι αργά ή γρήγορα ο καθένας να βρει αυτό που του ταιριάζει ή θα πάρει αυτό που τελικά αξίζει.