ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαίρετε. Είμαι εκτός σχέσης περισσότερο από 3 έτη. Είχα βγει από μία πολύ κακή σχέση, μα δε νομίζω πως επηρεάζει το παρόν μου καθώς το έχω πλήρως ξεπεράσει προ πολλού.Τόσο καιρό λοιπόν που είμαι μόνη, παρατηρώ. Παρατηρώ τις σχέσεις γύρω μου και ομολογώ πως νιώθω αποτροπή.Ψέμα, συμβιβασμός, εγωισμός, προδοσία και άλλα παρόμοια.Θα μου πεις "Μα δε βλέπεις και τα όμορφα?" και θα σου πω πως κάτω από πολλά φαινομενικά όμορφα κρύβεται βούρκος.Θαρρώ πως λέγεατι πλήρης απομυθοποίηση του έρωτα, των σχέσεων.Όλο αυτόν τον καιρό λοιπόν, συντροφεύω με εμένα κ ομολογώ πως τα βρίσκουμε εξαιρετικά.Καταπιέζουμε λίγο ο ένας τον άλλον, μα η καταπίεση είναι συνήθως δημιουργική.Στα χρόνια αυτά γνώρισα πολλούς άντρες όλων των ειδών. Πάντοτε είχα κατα νου πως σε ένα 6μηνο θα με θεωρούν δεδομένη και θα με αγνοούν κ εγώ θα υποφέρω.Δε ξέρω αν αυτές οι σκέψεις με απέτρεψαν από το να ερωτευτώ κάποιον από αυτούς ή εάν δεν ήταν όντως αυτό που ήθελα.Έπειτα βλέπω πως οι άντρες γνωρίζουν από τη ζωή λιγότερα από εμένα.Είναι καλομαθημένοι από τις παραδοσιακές τους οικογένειες και στην πρώτη δυσκολία τα χάνουν.Και όχι, δε θέλω να είμαι το στήριγμα κάποιου που ποτέ δε θα μπορεί να είναι το δικό μου.Θέλω να κοιτώ τον άντρα σηκώνοντας ελαφρά το κεφάλι κι ας ακουστεί όσο γραφικό θέλει.Έπειτα, με όλο αυτό το άγχος της ζωής και την έλλειψη χρόνου, θεωρώ πως δε μπορώ να χωρέσω άνθρωπο στη ζωή μου.Πόσο μάλλον να προγραμματίζω τη ζωή μου με κάποιον άλλο.Μου λείπει η σωματική επαφή, το παραδέχομαι. Συμβιβάζομαι πού κ πού, με κάτι προσωρινό μα δεν είναι αρκετό.Παρ' όλαυτά, συναισθηματικά αδυνατώ να δω τι μπορεί να μου προσφέρει ένα αρσενικό. Δε μπορώ να προσποιούμαι την αδύναμη γυναίκα που θέλει τον άντρα-λιοντάρι να την προστατεύσει. Δεν είμαι αυτή. Μπορώ να αυτοεξυπηρετούμε και να αντιμετωπίζω τα πάντα στη ζωή. Είμαι καλά εκπαιδευμένη : )Κατά βάθος όμως πιθανό να θέλω να απαλαγώ από όλες αυτές τις σκέψεις. Να θέλω να νιώσω εγώ ο ευαίσθητος κρίκος και να βρεθεί κάποιος που θα με κάνει να νιώσω πως μπορώ να χωρέσω σε μία αγκαλιά (το γράφω κ μου φαίνεται σχδεδόν γελοίο).Προφανώς λοιπόν, με αυτά τα μυαλά θα μείνω μόνη για πάντα. Και ναι, δε μου ακούγεται τραγικό. Μα μπορεί και να 'ναι.Κι αν είναι?