ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κρύο, βροχή, υγρασία και η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη... Νιώθεις το κρύο να σου τρυπάει την ψυχή... Η σημερινή ημέρα δεν ήταν από τις καλές και αυτό φάνηκε από το πρωί... Όμως είπες σιγά, άλλη μια μέρα που η τύχη δεν μου χαμογέλασε... Βέβαια η τύχη δεν σου χαμογελάει συχνά πλέον και αυτό σε ταράζει. Διώχνεις την σκέψη βιαστικά, βγάζεις ένα τσιγάρο, το ανάβεις και τραβάς μια μεγάλη ρουφηξια να γεμίσεις τα πνευμόνια σου, πιστεύοντας έτσι πως θα διώξεις όλα αυτά που νιώθει, μάταια, η κατάσταση γίνεται χειρότερα αλλά δεν σε νοιάζει. Σε λίγο θα είσαι σπίτι σου, έξαλλου έχεις συνηθίσει να τα σκέφτεσαι αυτά... Μόλις ήρθε το λεωφορείο, μπαίνεις μέσα, κάθεσαι και τότε συνειδητοποιείς τι σου φταίει. Απέναντι κάθεται ένα ζευγάρι, δύο νέα παιδιά ερωτευμένα και ευτυχισμένα. Πιάνουν στοργικά ο ένας το χέρι του άλλου και κοιτάζονται στα μάτια. Νιώθεις την χημεία και τον έρωτα από μακριά και αυτό είναι που σε πονάει... Τότε αρχίζεις και σκέφτεσαι πόσες φορές ένιωσες μόνη και πόσες άλλες δεν είχες κάποιον να σε κοιτάζει στα μάτια με τον ίδιο τρόπο. Η μοναξιά σε κατακλύζει, νιωθεις πόνο και εναν κόμπο να ανεβαίνει στον λαιμο... Τα μάτια σου έχουν βουρκωσει και προσπαθείς να ηρεμήσεις αλλά μάταια... Κάθε φορά που τους κοιτάς νιώθεις χαρά για αυτούς και ταυτόχρονα λύπη για εσενα. Δεν αντέχεις άλλο και κατεβαίνεις μόλις σταματήσει. Η βροχή πλέον έχει ξεκινήσει για τα καλά. Στέκεσαι για λίγο παγωμένος... Νιώθεις την κρύα βροχή να ακουμπάει το ζεστό σου δέρμα, η διαφορά τόσο έντονη όμως ταυτόχρονα τόσο σωστή. Κρυώνεις αλλά δεν φεύγεις, μένεις εκει. Επιτέλους ξεσπάς και αφήνεις τα δάκρυα να κυλήσουν, οι περαστικοί σε κοιτάνε περίεργα, όμως εσύ εκεί, παγωμένος, νιώθοντας πιο μόνος από ποτέ... Θυμάσαι την τελευταία φορά που ένιωσες γεμάτος... Πάει καιρός από τότε. Κάνεις μια σκληρή διαπιστωση, η τύχη δεν είναι ποτέ με το μέρος σου... Σε έχει βάλει στο μάτι. Κάθε φορά που σου τυχαίνει κάτι καλό και ανεβαίνεις στον ουρανό, σε προσγειώνει ανώμαλα στο έδαφος, χωρίς να σε λυπηθεί. Όμως δεν βαριέσαι και αυτό το έχεις συνηθίσει. Παίρνεις την απόφαση να φύγεις . Μετά από ώρα μοναχικής περιπλάνησης φτάνεις σπίτι, βγάζεις τα βρεγμένα ρούχα από πάνω σου και κάθεσαι στο πάτωμα, μόνος, άδειος, κουρασμένος. Ανάβεις ακόμα ένα τσιγάρο, κλείνεις τα μάτια και εύχεσαι να γίνει κάτι μαγικο... Με τα πολλά σε παίρνει ο ύπνος, κάνοντας την ίδια ευχή για ακόμη ένα βράδυ... Η τύχη να σου χαμογελάσει... και έτσι λοιπόν καθώς σε παίρνει ο ύπνος σκέφτεσαι μήπως δεν φταίει η τύχη που δεν σου γελάει αλλά εσύ που δεν την κυνηγήσες αρκετά... Η τύχη είναι γενναιόδωρη μαζί μας αρκεί να την κυνηγήσουμε και να μην την αφήνουμε να μας ξεφύγει... Το ίδιο συμβαίνει και με την ευτυχία.. αν την αγνοήσεις σε αγνοεί και αυτή... Κρύβεται στα πιο μικρά και μόλις την βρεις σου δείχνει πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει για αυτόν που την θέλει πραγματικά.