ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 21. Πραγματικα συνηθισα να μην εχω σχεση. Εκανα συνεχεια λαθος επιλογες και τωρα περιμενω να βρω καποιον καταλληλοτερο. Μεχρι τοτε περναω καλα και γνωριζω κοσμο αλλα δεν νιωθω οτι προσπαθω κοπιαστικα για κατι. Αμα βγει βγηκε. Παρολο που νιωθω οτι η προσεγγιση μου ειναι σωστη, εχω αρχισει να πιστευω αυτο που μου λεγαν παντα οι γονεις μου οταν ειχα κακη συμπεριφορα και δε βοηθουσα στο σπιτι. Οτι θα μεινω μονη μου. Οτι δεν αξιζω. Το εχω αποδεχτει. Νιωθω καλα με αυτην την αποδοχη γτ μου ειχαν δημηουργησει συνδρομο ανωτεροτητας και ηθελα να αλλαξω ολους μου τους πρωην προς το "καλυτερο". Τωρα ειμαι και εγω ανθρωπος με ελλατωματα. Ειμαι σε μεταβατικο σταδιο αλλα νιωθω καλα παρολο το μοναχικο συναισθημα.ΥΣ: μεσα σε δυο γραμμες δεν μπορω να με περιγραψω, και εχω παρατηρησει αναλογα με το θεμα που απασχολει καποιον να τον κραζουν ή να τον επευφημουν. Επειδη εχω υπαρξει και στις δυο καταστασεις, θα πω απλα σε οσους διακρινουν καποιο ελλατομα μου και ειναι ετοιμοι να βρισουν, haters gonna hate.