ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι δυσκολο να βρεις ατομα να κανεις αυτα που θελεις. Εννοω να πας για εναν καφε,ενα ποτο,να δοκιμασεις ενα νεο εστιατοριο. Θεωρω πως εχω φιλους αλλα μαλλον δεν ταιριαζω μαζι τους στην κοινωνικη ζωη που θα ηθελα να εχω. Ή ετσι το δικαιολογω. Γιατι εχει τυχει να κανονισουν κατι,και οταν τους εχω πει ,και οχι μονο μια φορα, οτι γιατι δεν μου ειπατε εγκαιρα,η απαντηση ηταν δεν εγινε επιτηδες κλπ. Μπορει ετσι ννα ειναι,αλλα κι εγω για αυτο κατα κυριο λογο εχω σταματησει να προτεινω πραγματα. Αλλα με εχουν κανει να νιωσω ασχημα ακομα και να ζητησω να βρεθουμε. Μηπως ειμαι υπερβολικη?Μηπως το οτι ειμαι αρκετα χρονια χωρις σχεση ουσιαστικα,παρα μικρες ιστοριουλες (το οποιο εμενα μου φαινεται εντελει νορμαλ,μιλοντας μονο για μενα ,αν δεν ερωτευτω δεν μπορω να κανω σχεση,και θελω αρκετα να ερωτευτω) παιζει ρολο στο οτι θελω αγαπη ,προσοχη και να μοιραζομαι πραγματα με αλλους? Ομως οι φιλοι μου οταν εχουν ενα θεμα ,θελουν τη γνωμη μου,θελουν να το συζητησουμε,ομοιως και οταν εχω ενα θεμα,ενδιαφερονται. Μηπως νιωθω απλα μονη? Μηπως εντελει ειμαστε ολοι μονοι?