ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω μόνος! Είμαι εδώ και 2εβδομάδες κλεισμένος στο σπίτι, έχω δει ότι σειρά υπάρχει σε τούτο τον πλανήτη... ξέρω ποιός έχει κερδίσει σε οτι παίχνιδι υπάρχει στην Ελληνική τηλεόραση (και σε live μετάδοση παρακαλώ!)...Πόσες βόλτες να κάνω μονος μου με το ποδήλατο; Πόσες φορές να πάω να δω την γιαγιά μου για να βγω (τι έχει ακούσει και αυτή η γυναίκα... μόνο σε αυτήν μπορώ και μιλάω); Πόσες φορές; Πείτε μου... Κουράστηκα! Κουράστηκα να σκέφτομαι! Κουράστηκα να περιμένω κάτι... κάποιον...Δεν είμαι ευτυχισμένος, οχι δεν είμαι! Και δεν ξέρω το γιατί! Δεν καταλαβαίνω! Απο τον Μάιο έχω κάνει 2φορές το Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Ρώμη πήγα, Λονδίνο πήγα, κέρκυρα πήγα... Χαλκιδική ήμουν ολο τον μήνα σχεδόν... τι άλλο θέλω; Είμαι παράλογος... Εχω μια θλίψη μέσα μου. Θέλω να κλαψω και δεν μπορώ! Θέλω να βγω, να πιώ σαν να μην υπάρχει αύριο... (Το έκανα, ξερνούσα όλο το βράδυ, την επομένη ήμουν χαλια στο στομάχι και τι καταλάβα; Παπαριές!) Αλλά και αυτό μόνος μου θα το κάνω...Όλα μου φταίνε, διώχνω απο δίπλα μου την οικογένεια μου, την αδερφή μου... έχω νευρα χωρις λόγο. Τι μου συμβαίνει; Θα ξανα κατέβω αθήνα τον αλλο μήνα και πάλι θα κλαιω που φεύγω... αφού θέλω να φυγω... Είναι 7αυγούστου, φεύγω σε ένα μήνα και δεν με αφήνω να τον χαρώ! Ολο σκέφτομαι το μετά, το τι θα γίνει...Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι...