ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα.Με λένε χρήστο και είμαι 36 χρονών.δεν έχω πραγματικούς φίλους και δεν είχα ποτέ.δεν έχω και δεν είχα ποτέ σχέση με κοπέλα.παρά μόνο γνωστούς που μου κάνουν "παρέα" επειδή τους κάνω τσάμπα χάρες και τους συναδέλφους απο τη δουλειά που εκτός αυτής δε με είδαν,δε με ξέρουν.δεν έχω καταφέρει να βρω ποτέ και με ποιο τρόπο γίνεται κάποιος να είναι κοινωνικός και να δημιουργεί φιλίες και σχέσεις.Γενικά έχω θέμα να μιλάω με ξένους ανθρώπους,γιατί δεν ξέρω τι να πω και πως να διατηρήσω μια συζήτηση.Απο ενδιαφέροντα μου αρέσει αρκετά να ασχολούμαι με την τεχνολογία και αυτό στο πέρασμα των χρόνων,μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μερικούς γνωστούς και ένα φίλο στην Αθήνα (500χλμ απο εδώ που είμαι) αλλά μέχρι εκεί.Μικρός ήμουνα ήσυχο παιδί,δε μιλούσα σχεδόν καθόλου,είχα και έχω κάποια θέματα αδεξιότητας (αριστερόχειρας αν έχει σημασία) και κατέληγα οι άλλοι να με κοροϊδεύουν επειδή δε μπορούσα να συγχρονιστώ σε απλά πράγματα για το σύνολο του κόσμου.πχ να χτυπάμε όλοι μαζί παλαμάκια ή να κάνουμε γυμναστική.με αποτέλεσμα να απομονώνομαι απο κάποιες καταστάσεις,καθώς είχα φτάσει να με κοροϊδευουν με διάφορα παρατσούκλια ακόμη και έξω στον δρόμο της μικρής επαρχιακής πόλης που μεγάλωσα.δουλεύω αλλά λόγω κρίσης μας χρωστάνε πολλούς μισθούς.οπότε δεν υπάρχει μεγάλη οικονομική άνεση αλλά τουλάχιστον καταφέρνω και συντηρώ τον εαυτό μου και το σπίτι που μένω μόνος.γενικά νιώθω απέραντη μοναξιά και δε βρίσκω τρόπο να το αλλάξω αυτό.δε ξέρω πόσο ακόμη θα μπορώ να ζω έτσι χωρίς ουσιαστική επικοινωνία με άλλους ανθρώπους.προσπαθώ όμως να το παλεύω όσο μπορώ,ελπίζοντας ότι κάποια μέρα θα βρεθούν άνθρωποι με τους οποίους θα μπορώ να επικοινωνώ πραγματικά και μια σύντροφο.θα δείξει...αν και δεν βλέπω κάποιο μέλλον.