31.7.2015 | 01:01
Μονος σου ερχεσαι, μονος σου φευγεις.
Γιατι ο ανθρωπος να φοβαται τοσο πολυ τη μοναξια; Γιατι να ειμαστε πλασμενοι με τοσες ανασφαλειες; Γιατι πασχιζουμε σονι και ντε να κολλησουμε κι εμεις σε καποια παρεα; Καταλαβαινω. Οι φιλοι χρειαζονται. Ειναι απαραιτητοι και ειναι ενα απο τα πιο ομορφα πραγματα στη ζωη μας. Λενε πως οι φιλοι ειναι η οικογενεια που διαλλεγεις. Κι οταν αυτη η "οικογενεια" διαλυθει; Τοτε διαλυεσαι κι εσυ. Κι οταν αυτη η "οικογενεια" αποδειχθει αστοχη επιλογη; Τοτε νιωθεις αποτυχημενος για την επιλογη σου. Μα τι ειναι προτιμοτερο; Να ζεις με μια "οικογενεια" που δεν σε κανει να αισθανεσαι "εσυ", σου επιβαλλει με το δικο της τροπο τις επιλογες της και με την πρωτη ευκαιρια σε βαζει στην ακρη σαν την παλια κουκλα που την αντικατεστησε με καινουρια, ή να ζεις μονος σου, χωρις "οικογενεια", μονο με τους 4 τοιχους και τους μοναχικους σου περιπατους μια στο τοσο; Ακομα δεν εχω βρει την απαντηση. Δεν ειναι ωραια η μοναξια. Μα δεν ειναι και το τελος του κοσμου.Τη μοναξια ο ανθρωπος να μη τηνε φοβαται.Γιατι πεθαινει αμοναχος κι αμοναχος γενναται.
