ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ο ΠΙΟ όμορφος και υπέροχος άντρας του κόσμου, που αν ζούσε θα γινόταν σήμερα 45... ♥το ειδωλό μου..♥ μπαμπά μπορεί πλέον να μην είσαι δίπλα μου, αλλά είσαι ΠΑΝΤΑ μέσα μου. και αυτό δεν μπορεί κανείς να μου το πάρει. είσαι η δυναμή μου. ένας Θεός ξέρει πόσο πολύ μου λείπεις. είσαι και θα είσαι όμως πάντα εδώ. και ας σε πήραν οι συνθήκες μακριά. ΠΑΝΤΑ σε θυμάμαι, και είσαι το στηριγμά μου σε όλες τις δύσκολες στιγμες. ελπίζω να με κοιτάς από εκεί πάνω, και να είσαι περήφανος για μένα. ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ♥ σημερα, αυριο, και ΠΑΝΤΑ ♥Με αφορμή το θάνατο μιλώ λοιπόν για τη ζωή, βλέπεις ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί το επόμενο πρωί, ξαφνικά ξυπνάς, βλέποντας πια καθαρά, μια ροή σταματά, μια ψυχή ξεγλιστρά, μπορεί να είναι δυνατόν στ' αλήθεια άραγε συμβαίνει, χειρότερα απ' όλες τις σκέψεις σάρκα κι οστά λοιπόν τώρα να παίρνει, να με ζεσταίνει το άγγιγμα σου δεν είναι πια εφικτό, κι εγώ να στέκομαι ανήμπορη στη τελευταία σου στιγμή μίσος, οργή, πόνος, φόβος, σιωπή κάθομαι μόνη μου πολλές φορές κι αναρωτιέμαι γιατί, ποιό να είναι το νόημα, που να είναι η αρχή και που το τέλος, πέφτουνε κι άλλα χτυπήματα μα συνεχίζω να αντέχω με σθένος Μα είσαι ακόμα εδώ, σε λάθος και σωστό, σε κάθε τι παλιό σε συναντώΜα είσαι ακόμα εδώ...Ουσία ψάχνω να βρω σ' αυτόν τον άδικο χαμό, το ξέρω πως μ' ακούς πατέρα, γι' αυτό θα σου πω ότι το μάθημα που πήρα και με γεμίζει λύπη ποτέ δεν εκτιμάς κάτι παρά μόνο όταν σου λείπει, λέξεις και φράσεις που τις θυμάσαι μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις, και φάσεις που όταν βιώσεις και νιώσεις θα θέλεις μα θα 'ναι αργά για να αλλάξεις. Το ξέρω πως δεν ήμουν η πρώτη και δυστυχώς ούτε κι ο τελευταία, κι έτσι βαθιά μέσα μου νιώθω πως έχω ένα χρέος, και τώρα με δέος κοιτάζω πίσω, θυμάμαι και στου νοσοκομείου τα παγκάκια με βλέπω ξανά να κοιμάμαι και στην εντατική με υπομονή να περιμένω για κάποιο θαύμα να συμβεί, χωρίς να υπάρχει επιλογή, και στο πλευρό μου η μητέρα μου μα και οι φίλοι οι πραγματικοί, συγγενείς στενοί ήτανε όλοι εκεί, ξεσπώ σαν βροχή στο παρελθόν πάλι ανατρέχω, κι όπως μου δίδαξες με τη στάση σου έτσι λοιπόν αντέχω, πάντα με θάρρος και πείσμα μα πιο πολύ πίστη, θα 'σαι ο φάρος, το πρίσμα πριν κάθε ύστατη κρίση... ♥