ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε ξαναείδα μετά από 6 μήνες..τόσο καιρό πάλευα με όλους τους τρόπους και είχα αποφασίσει ότι πρέπει να σε μισώ ή να αδιαφορώ για να είμαι καλά..το κατάφερα,ήμουν καλά και ζούσα τη ζωή μου μακριά σου χωρίς να πονάω με κάθε σκέψη..και σε είδα και μου έσκασαν όλα στο μυαλό και σε πήρα τη πιο στενάχωρη αγκαλιά μας κι εσύ με έσφιξες πάνω σου..ξέρω κι εσύ πόνεσες αλλά δε θέλεις να έρθεις να με δείς λες,φοβάσαι και δε μπορείς,φοβάσαι εμένα,τον εαυτό σου και τις αναμνήσεις..μου έλειψες τελικά πολύ,δεν το περίμενα να νιώσω έτσι,δεν το περίμενα να σκέφτομαι πάλι όλες τις στιγμές μας..δε ξέρω πια τι να πω στον εαυτό μου,τι να πω σε σένα και πως να διώξω όλες τις εικόνες απο το μυαλό μου πάλι..μακάρι να μην είχαν γίνει έτσι τα πράγματα,μακάρι να σε έπαιρνα αγκαλιά και να νιώθαμε πάλι όπως τότε,μακάρι να είμασταν ευτυχισμένοι κι όχι να πονάγαμε σε κάθε συνάντηση και σκέψη..λυπάμαι πολύ για όλα,μακάρι να μην σε ξανάβλεπα,μου ξύπνησες όλες τις αναμνήσεις..θα ξαναγυρίσω απλά στην ηρεμία μου και θα τα πούμε σε καμιά βραδινή σκέψη μου..σε φιλώ..