ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.10.2017 | 00:43

Μου έκανε εντύπωση..

Έγραψα μετα απο χρόνια εδώ για ενα θέμα που με έτρωγε ζητώντας απόψεις αλλων, πιο αντικειμενικων. Και ρε παιδιά... Το σχόλιο απάντησης ηταν απο κυνικό ως ειρωνικό και μάλιστα με υφος.. Ξερω γω, αποφθεγματος. Τύπου ετσι ειναι και απορω πως γίνεται να μην το έχεις καταλαβει. Αλήθεια μου έκανε εντύπωση η απάντηση "εγω τα ξέρω ολα κ εσυ ποσο χαζη μπορεί να εισαι που δεν το εχεις καταλαβει". Και μάλιστα οταν απαντάς για τη ζωή ενος αλλου, που δεν ξέρεις τίποτα περα απο τις λιγες γραμμές που διαβασες. Και παλιά ηταν ετσι, αλλα ηταν κ τελείως ανώνυμα. Και επίσης, από τους 20 που θα απαντούσαν άντε να ηταν ετσι ένας/δύο. Γιατι τέτοια αγένεια; Αληθεια..
7
 
 
 
 
σχόλια
Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας σχολιάζει εδώ μέσα για τους δικούς του λόγους, χωρίς ο πρωταρχικός να είναι απαραιτήτως για να βοηθήσει. Αυτό δεν μπορείς να το απαιτήσεις απ' τους σχολιαστές, αν και υπάρχουν κάποιοι κανόνες προφανώς αλλά επειδή ο έλεγχος δεν είναι αυστηρός για λόγους ευκολίας, το αποτέλεσμα είναι ότι θα μπαίνουν κι άλλα σχόλια. Βέβαια, από την άλλη πλευρά, δεν είναι το σχόλιο αυτό καθαυτό το πρόβλημα πάντα. Πολλές φορές, παρερμηνεύεται και το ύφος του σχολίου ή είναι αντίθετο μ' αυτό που θα 'θελε ν' ακούσει κάποιος κι έτσι το απορρίπτει. Υ.Γ. Εδώ μέσα βγάζουμε ίσως αυτά που νιώθουμε, έχει αυτή την ευκολία ό,τι όποια ώρα θέλουμε εκθέτουμε χωρίς να ενοχλούμε όσα μας βασανίζουν (εκτός των άλλων). Τώρα τα σχόλια είναι προαιρετικά, όπως κι η βαρύτητα που θα τους δώσουμε. Ας έχουμε λογικές απαιτήσεις, κι αν θέλουμε ας προσφέρουμε αυτό που λείπει.
Αυτό που παρατηρώ είναι ότι απορρίπτονται τα σχόλια που δεν εκφράζουν αυτό που θα θέλαμε ιδανικά να συμβαίνει αλλά αυτό που συμβαίνει. Δηλαδή οτιδήποτε δεν είναι ιδεαλιστικό ή μεσοβέζικο αλλά ρεαλιστικό και πιο άμεσο. Ανεξαρτήτως πιθανής προσωπικής επίθεσης στο πρόσωπο ή εκφοράς χυδαιολογίας που δεν τα εξετάζω αυτή την στιγμή (και που προφανώς τα βδελύσσομαι).
Συμφωνώ μαζί σου. :) Έχει τύχει να ζητήσω γνώμες και η πρώτη μου αντίδραση όταν χτύπησαν φλέβα κι ένιωσα ανέτοιμη ήταν η άρνηση και η ανάγκη να απορρίψω το σχόλιο. Δεν ήταν αυτό που ήθελα ν' ακούσω ή έστω ο τρόπος με ξένιζε. Το πρόβλημα όμως θα παραμείνει όσο κι αν (δεν) μας αρέσουν τα σχόλια, αν δεν αλλάξουμε την καθημερινότητά μας ή έστω την στάση μας ως προς αυτήν. Αυτή όμως η δουλειά είναι δική μας και δεν μπορεί να την κάνει άλλος στην τελική.
Είναι στιγμές που και γω το ίδιο σκέφτομαι , υποτίθεται πως γράφουμε κάτι που ίσως δεν μασ είναι εύκολο να το πουμε σε κάποιον δικό μασ και ,όχι πάντα,αλλά περιμένουμε μια "βοήθεια" από κάποιον που είναι έξω απ όλο αυτό και αντιθετωσ έρχεται η ειρωνεία η η αγένεια οπωσ λεσ ,η λύση ισωσ είναι απλά να τα γραφείσ να τα βγάζεις από μέσα σου και τα μην ασχολείσαι με σχόλια που δεν σε καλύπτουν ,τι να πω ..
Γιατι? Επειδη μπορουν... και ειναι τοσο μαγκες που κρυβονται πισω απο την ανωνυμια. Τα ψυχολογικα του ο καθενας τα βγαζει οπου μπορει. Ετσι, για να νιωσουν οτι κατι ειπαν, οτι καποιοι ειναι.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon