ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην αρχή νόμιζα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Μετά συνειδήτοποιήσα ότι είναι στην καλύτερη περίπτωση δειλός και δεν με τραβάνε οι τύποι αυτοί. Γιατί μετά από 3-4 χρόνια -ούτε που θυμάμαι ακριβώς πόσος καιρός έχει περάσει- τον βλέπω στον ύπνο μου, απλά να κάθεται απέναντι μου και να μου κρατάει το χέρι και δεν νομίζω ότι μπορώ να περιγράψω αυτή την ευτυχία. Το χειρότερο είναι ότι σκέφτομαι να τα τινάξω όλα στον αέρα και να πάω να τον βρω. Τι πάει λάθος με το κεφάλι μου που ούτε καν ξέρω τι κάνει και θέλω να αλλάξω χώρα για να περάσω έστω και ένα βράδυ μαζί του για 2-3 ψωρο όνειρα; Θέλω να βγω μαζί του, να πιω, να χορέψω, να καταλήξω στο κρεβάτι του, να φύγω την επόμενη και να μην τον ξαναδω.Πως τα καταπιέζεις αυτά όταν έχεις ήδη κάποιον που λατρεύεις και δεν μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς αυτόν;