ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά ξέρετε τι μου λείπει ;;;Ένας άνθρωπος...Ένας άντρας όμορφος ,καλοστεκούμενος ,που να τον χαζεύω με τις ώρες να μην μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από πάνω του...Να ξυπνάω μαζί του και να τρώμε αγκαλιά..Να τον ερωτευτώ τόσο βαθιά,που να ξεχάσω και το όνομά μου.Να είναι έξυπνος...να παίρνει πρωτοβουλίες...να έχει εγωϊσμό σε ότι αφορά την ηθική του υπόσταση,αλλά σε μένα ποτέ,να σκοτωνόμαστε και να έρχεται να μου λέει πόσο με αγαπάει και να το φτιάξουμε...ότι πρόβλημα και αν υπάρχει...Να γυρίσουμε το κόσμο...να κάνουμε όνειρα...οικογένεια...Να γελάμε...συνέχεια...να κάνουμε σαν παιδιά...να μην υπολογίζουμε τίποτα και κανέναν...μόνο εμείς οι δύο...Να στηρίζουμε ,να σεβόμαστε και να αγαπούμε με όλο μας το είναι....Να μας βρίσκει το ξημέρωμα σε μια παραλία ...αγκαλιασμένους και τσιμπημένους από κουνούπια..χαχα μπορεί να ακούγεται ταλαιπωρία αλλά είναι από τις όμορφες οι απλές στιγμές.Να υπάρχει πάθος ...τόσο που να σε αρρωσταίνει η σκέψη του και μόνο...Είναι τόσο σπάνιο...μια φορά μου έχει συμβεί...και τελείωσε άδοξα...φοβάμαι πως αυτά μια φορά συμβαίνουν...Σίγουρα θα ξανά αγαπήσεις...θα ερωτευτείς ,αλλά ποτέ στο ίδιο τέμπο...Αν νιώθετε κι εσείς έτσι με τον άνθρωπο που έχετε δίπλα σας...μην τον αφήσετε ποτέ να φύγει ...στην άκρη οι εγωϊσμοί παιδιά...