ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...μα σου δείχνω το αντίθετο... Έχω αντέξει δυο μήνες χωρίς να επικοινωνήσω μαζί σου - μα κι εσύ σταμάτησες να επικοινωνείς...- γιατί με φθείρει να μαθαίνω ότι προχωράς ΧΩΡΙΣ εμένα ...έχω αντέξει ενάμιση χρόνο χώρια σου και έχω να σε δω από εκείνο το βράδυ που οδήγησες 2,5 ώρες για να μου φέρεις τα πράγματά μου που είχα αφήσει σπίτι σου -νομίζοντας ότι και το επόμενο σαββατοκύριακο θα ήμουν μαζί σου- και να σκοτώσεις όποια ελπίδα επανασύνδεσης είχα... Μου λείπουν οι καλές μέρες μας, μου λείπει η μυρωδιά σου..Μα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ. Φέρθηκες τόσο σκληρά στον άνθρωπο που σου έδινε τη τελευταία του μπουκιά, τη δύναμή του-έτσι συνήθιζε να μου λέει η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή- που άντεξε την πίεση των άλλων που είχαν αντίρρηση με τη σχέση σας, που αγάπησε ακόμα τα ελαττώματά σου...μου φέρθηκες άδικα... Χθες το βράδυ , ψάχνοντας για κάτι άλλο στα αρχεία μου, βρήκα βίντεο που είχα τραβήξει στις προτελευταίες διακοπές μας...άγγιξα την οθόνη..μόνο έτσι μπορώ να σε αγγίζω πια..έκλεισα τα μάτια και έπιασα την μυρωδιά σου στον αέρα...μνήμες.....και μετά από πολύ καιρό επέτρεψα στον εαυτό μου να κλάψει και παραδέχτηκα...ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ... Σ'αγαπάω...να προσέχεις....