Δεν ξέρω ποιοί είναι οι λόγοι για όλο αυτό αλλά έχω να σου πω το εξής, ίσως βοηθάει, ίσως όχι.Είχα μια σχέση, δεν πήγαινε καλά και είχα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης αν όχι το κυριότερο. Φτάσαμε στο σημείο που πλέον οτιδήποτε έμοιαζε αξεπέραστο. Χωρίσαμε. Τα μηνύματα της ήταν αραιά και που όποτε γούσταρε, ή όποτε δε μπορούσε να μάθει με άλλο τρόπο τι κάνω. Με πονούσαν υπερβολικά πολύ εκείνα τα μηνύματα αλλά και πάλι δε θα έλεγα ποτέ να σταματήσει. Και τότε λόγω ενός εξωτερικού παράγοντα, κάτι που δεν έπρεπε να μάθω αλλά το έμαθα παρότι δε με αφορούσε και έκοψα την επικοινωνία μαχαίρι, την υποχρέωσα ουσιαστικά να υποσχεθεί πως δε θα ξαναεπικοινωνήσει ποτέ, γιατί ξέρω τον εαυτό μου και ήξερα ότι θα βγάλω κακία και δε θα μπορώ να το ελέγξω, τουλάχιστον όχι σ' εκείνη τη φάση. Όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι αν η υπόσχεση αφορά διακοπή επικοινωνίας ξέχασε το. Μην κάνεις ένα τεράστιο βήμα, κάνε ένα μικρότερο. Αλλά κάντο εσύ, μόνη σου χωρίς να ανακατέψεις άλλους.
1.6.2016 | 23:11
Μου λειπεις
Μου λειπεις καθε μερα ολο και περισσότερο.. Πανε μηνες..8 για την ακρίβεια. Και εισαι ακομα εδω. Συμφωνήσαμε να τα πουμε οταν (εγωιστικά) θα ημουν ετοιμη και θα σε εχω πλεον ξεπερασει. Διάολε εισαι ακομα εδω και δεν φευγεις με τιποτα.. Οτι και να κανω. Όσο και να προσπαθήσω. Ησουν το στήριγμα μου και οςο περναει ο καιρος πιστευω ολο και περισσότερο οτι εισαι το μοναδικό στήριγμα που θα μπορουσα να εχω.. Το μοναδικό που με ανέχεται και μου ταιριάζει..Διαολε εισαι ακομα εδω..πως θα ξεκολλήσεις; Πως θα ξεκολλήσεις οταν σε βλεπω τυχαία σε φωτογραφία και δένεται κόμπος το στομάχι μου και αρρωσταίνω; Δεν θελω να σε διώξω αλλα πως θα προχωρήσω; Σε θελω διπλα μου αλλα δεν μπορω να σε εχω. Αν θελω μια ελπιδα μαζι σου εςτω και σαν άνθρωπο πρεπει να σε ξεπερασω..τουλαχιστον για τωρα.. Δεν μου έδωσες ομως την λυση..ποιος μπορει αλλωστε; το μονο που μου έδωσες ως απάντηση στην ερωτηση "τωρα αυτο πως το ξεπερνάμε;" Ηταν το παγωμένο βλέμμα σου που προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα σου..και τα δικα μου μαζι.. Εισαι ο άνθρωπος που μπορει να με βοηθήσει αλλα παράλληλα και αυτος που δεν μπορει.. Βρίσκομαι σε ψυχολογική διάλυση και δεν το βλεπω να καλυτερεύει. Δεν μπορω να σου μιλησω γιατι σου το υποσχέθηκα.. Το μπαλάκι αυτη τη φορα ειναι στα δικα μου τα χερια.. Και δεν ξερω για ποσο ακομα θα εχω την δύναμη να το κρατήσω χωρις να μου φυγει απο τα χερια.. Η συνομιλία μας εμεινε στο δικο σου "σε αγαπαω". με μισώ που επρεπε να το παίξω δυνατή και να μην σου στειλω και εγω αυτο το τελευταίο σε αγαπαω για να κλεισει ολο αυτο.. Διάολε ειμαι εδω..και εχουν αρχίσει οι αμφιβολίες μου για το αν εισαι η το αν θα εισαι εσυ..εγωιστικά παλι δεν αντέχω να μην γνωριζω αν το περνάω αυτο μονη μου..στην πλευρά μου...Εχω μεινει μονη μου μαζι σου.. Με εσενα μεσα μου.. Δεν ξερω αν πρεπει να σε διώξω με το ζορι..και αν πρεπει δεν ξερω πως θα το κανω.. Ειπα πως θα ειμαι εδω. Και θα ειμαι. Αλλα πρεπει να φυγεις για τωρα.. Νιωθω πως εχω αρχίσει και τρελαίνομαι..προφανως μου φταιω εγω..γιατι ηξερα πριν αρχίσει.. Ηξερα..."Σε" αγαπαω ψυχουλα μου...
3
