ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχουν στιγμές που μου λείπεις...Στο δρόμο περπατώ και ψάχνω μήπως σε δω κάπου τυχαία..βγαίνω τα βράδια το ίδιο. Προχθές είμασταν στο ίδιο μαγαζί...καταλαβα οτι με κοιτούσες...να δεις αν άλλαξα, πώς είμαι..Το στομάχι μου κόμπος..έτρεμα ολόκληρη και ας ήθελα να δείχνω άνετη... Άραγε ένιωθες και εσύ το ίδιο? Κανένας μας δεν θα μιλήσει. Πώς γίναμε έτσι?Ποιός να μας το έλεγε...Οι μέρες περνούν απλά για να περάσουν...οι περισσότερες χωρίς νόημα πια..Για να είμαστε μαζί...όχι...δεν γίνεται μετά από όλα αυτά που έγιναν. Ένα βράδυ να κάναμε έρωτα και να κοιμόμασταν αγκαλιά όπως παλιά. Πόσο μου έλειψε...Σε βλέπω τελευταία στα όνειρά μου...ξυπνάω δεν είσαι δίπλα μου. Ο πόνος μεγαλώνει με τον χρόνο ή είναι το ίδιο?Απλά δε νιώθω...σταμάτησα μάλλον. Θα μιλήσουμε ξανά?Πόσο μου λείπεις να ξερες...Σε ποιον να πω το σ' αγαπώ αν δεν το πω σε σένα...αυτο μου είπες στις τελευταίες κουβέντες που είχαμε πριν 2 μήνες..γιατί το αφήσαμε?Απογοητεύσαμε την αγάπη μας..Δεν της αξίζει όλο αυτό...Μα πως αλλιώς?Ας ερχόσουν για λίγο..και ας έφευγες ξανά..