ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γαμώ θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να έχουν φέιζμπουκ,σαν την ταυτότητα ένα πράμα,για να χαζεύεις τι κάνουνε,πότε το κάνουνε και πώς το κάνουνε.Πρώην,νυν,φίλοι,εχθροί,απωθημένα,όλοι,ΟΛΟΙ!Και εγώ που σε σκέφτομαι ρε φίλε τόσους μήνες,ζούμε στην ίδια πόλη και ούτε έχω ακούσει για σένα.Πού είσαι?Τι κάνεις?Σε ποιά σχολή είσαι?Πώς είσαι πια?Μου λέιπεις.Και δε σε γνώρισα και ποτέ.Ήμουνα πρήχτρα και μαλάκας -προφανώς- αλλά,μεταξύ μας τώρα,έλα ποιός δεν κάνει μαλακίες?Μαλακίες ήταν.Μόνο μαλακίες.Ούτε κατάφερα να σε φέρω πιο κοντά μου,ίσα ίσα σε έκανα να αλλάζεις πεζοδρόμιο όταν με βλέπεις και να με συζητάς απο'δώ και απο'κεί.Ντάξει με το δίκιο σου,ούτε που θέλω να θυμάμαι τι έκανα.Θεέ μου τι ζώον χαχα.Πραγματικά ρε όμως σου βγάζω το καπέλο που μετά με ανέχτηκες.Και βγαίναμε (για.....τρείς φορές?χαχα άντε μπορεί και τέσσερις) αλλά φυσικά όχι μόνοι μας.Ε βέβαια μπορεί να σε βίαζα.Και δεν ειρωνεύομαι καθόλου τώρα.Μπορεί να σε βίαζα.Το εννοώ.Είμαι τρελή.Ήμουν.Είμαι?Δεν ξέρω.Από τότε όχι δεν πρήζω κανέναν,ούτε τα συναισθήματά μου δεν εξωτερικεύω.Ρε δεν ξέρω τι παθαίνω,δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.Γαμιέται από ένα σημείο και μετά.Δεν έχω αίσθηση τι κάνω και καταφέρνω το αντίθετο από αυτό που θέλω.Μια ζωή σκατά.Πολλά σκατά.Πάρα πολλά σκατά.Αλλά έχω μια ελπίδα ότι θα σε ξαναδώ.Τι διάολο,τώρα που είμαι εδώ,και εσύ εδώ πρέπει να είσαι,πού να είσαι?Μη με κάνεις να αρχίσω τα πρήχτρικα τηλεφωνήματα σπίτι σου πάλι (ω μαλάκα το θυμάμαι και νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι μου.ΤΙ-ΣΚΑΤΑ-ΣΟΥ-ΕΚΑΝΑ).Συγνώμη ρε.Αλήθεια τώρα,συγνώμη.Δεν ξέρω τι σκατά είχα στο κεφάλι μου.Απ'τη μία θέλω να εξαφανιστώ.Βασικά τι λέω?Αυτό το έκανα ήδη.Και ξαναγύρισα τελικά.Δεν ξέρω τι θέλω.Δεν ξέρω.Δηλαδή θέλω να σε δω.Φυσικά και θέλω να σε δω.Και ξέρεις τι κάνω?Σε γκουγκλάρω,σε ψάχνω στο φέιζμπουκ,ρίχνω πασιέντζες όλη μέρα και σε σκέφτομαι.Ενώ στην πραγματικότητα δεν έχω κάτι να σκεφτώ για σένα.Δηλαδή,ντάξει οκέι ήσουν το πρώτο μου crush (χιχι το 15άχρονο).Και μάλλον γι'αυτό έκανα ό,τι έκανα.Δεν ήξερα πώς να φερθώ (δε δικαιολογούμαι,ούτε καν,εγώ πρώτη απ'όλους με κοροιδεύω και γελάω) προφανώς,13 χρονών παιδί.Και να σου πω και κάτι?Ντάξει μπορεί να ήταν πρώτο crush αλλά ρε μαλάκα!ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!Ήταν δυνατό ρε!Πανάθεμά σε μάγια μούχες κάνει ρε?Και ούτε που σε ήξερα ξέρω'γώ.Και ντάξει βασικά κανείς δε σε ήξερε δεν ήσουνα και φέιμους.Το φρόντισα όμως εγώ αυτό.Αφού έμαθα τα πάντα για σένα (τα πάντα.) κανόνισα να τα μάθουν και όλοι οι υπόλοιποι.Και το διατυμπάνιζα κιόλας ρε (γελάω αυτή τη στιγμή).Διατυμπάνιζα ότι σε γουστάρω (χαχαχα ακόμα γελάω).Τι μαλάκας.ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ.Δεν ξέρω,λες να πίστευα ότι έτσι θα γυρίσεις να με κοιτάξεις?Ωραίος ε?Ντάξει πρωτότυπος τρόπος δεν μπορείς να πεις.Και μετά τι?Γύρισες να με κοιτάξεις όταν είχε παραγίνει το κακό (εγώ στην κοσμάρα μου,να ρέουν τα (τάδε)+(τάδε)=L.F.E. παντού) και εκείνη τη μέρα (εκείνη ντε,που είχα βάλει το λάθος παντελόνι) είχα χαθεί.Δεν ξέρω πού ήμουν,αλλά αυτή που είδες δεν ήμουν εγώ.Εσύ προφανώς με κάλεσες να με κράξεις (και ντάξει δε θυμάμαι καν τι μου είχες πει αλλά αν με έκραξες δίκιο θα είχες) αλλά εγώ είχα κωλοχαρεί.Το θεωρούσα και ραντεβουδάκι μη σου πω.Μισή ώρα να βρω τι θα βάλω,πώς θα κάνω τα μαλλιά μου κτλ κτλ.Μα δεν ήμουν εγώ αυτή όμως.Αποκλείεται.Εμένα δε με νοιάζουν αυτά.Δε με ένοιαζαν ποτέ.Βασικά να σου πω κάτι?Εσύ φταις.Με σενα ΜΟΝΟ μου βγήκαν όλα αυτά.Μόνο με σένα ρε.Δεν ξέρω τι μου έκανες αλήθεια,αλλά δεν έβγαζες τον εαυτό μου,αυτό είναι σίγουρο.Ντάξει δε σε κατηγορώ τώρα,αλίμονο,αυτό θα έλειπε δηλαδή.Σούκανα τη ζωή κόλαση τρία (πόσα ήταν δε θυμάμαι) χρόνια και τώρα φταις κιόλας.Όχι προς Θεού,απλά I'm just stating the obvious.Ότι δεν ήμουν εγώ αυτή.Και το ξέρεις και το ξέρω.Αργότερα που βγαίναμε (ούτε εκεί θυμάμαι τι σκεφτόμουν,τι έκανα,αν σε ήθελα ακόμα κτλ) πρέπει να με γνώρισες καλύτερα.Καλύτερα....Τελοσπάντων,κατάλαβες.Δεν ξέρω βασικά,παίζει να ήμασταν (είμαστε ακόμα?) φίλοι.Αλλά ρε μαλάκα,φίλοι-φίλοι,το ήξερες ότι σε ήθελα (εκείνη την εποχή δε θυμάμαι,αλλά πιο πριν για τρία ολόκληρα χρόνια,ναι),ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΕΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ?ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ?ΠΟΣΟ?ΠΟΣΟ ΓΑΜΩ?ΠΟ-ΣΟ.Τώρα που το θυμήθηκα σα να σε μισώ λίγο πάλι.Ααα ναι,ναι.Το ξέρω αυτό το συναίσθημα.Είναι το μυαλό μου να προσπαθεί να με πείσει ότι σε μισώ.Γιατί έτσι έλεγα αφού το έμαθα.Εγώ τον μισώ έλεγα.Σιγά,ένας μαλάκας είναι,σαν όλους τους άλλους και είναι και βαρετός και μαλακιούλες τέτοιες.Φυσικά δεν τα πίστευα αφού μετά έκλαιγα μία βδομάδα.Αλλά ντάξει,σε γενικές γραμμές,όλα καλά.Εγώ να θέλω εσένα και εσύ την κολλητή μου.Με την οποία ούτε έμαθα ποτέ αν έγινε και τίποτα.Δεν ξέρω αν θέλω να μάθω.Ειδικά τώρα που το γαμωμυαλό μου με πηδάει και σε σκέφτομαι συνέχεια.Μετά από όλα αυτά που σου έκανα και με την τόση ντροπή που ένιωσα (και ακόμα νιώθω) για όλα αυτά τα σκατά που σου έκανα,μετά από αυτό με την "κολλητουλίνα μου" (θα ξεράσω).Εκεί που είχα φύγει και ήμουνα καλά και εκπληρωνόταν το όνειρό μου,εκεί να έρθεις στο μυαλό μου.Σε μισώ γι'αυτό.Αλλά μόνο γι'αυτό,όχι γενικά.Γενικά πώς να σε μισήσω αφού δε σε ξέρω?Γίνεται?Δε γίνεται.Θέλω να σε μάθω όμως.Ή τουλάχιστον να σε δω,τυχαία,δε με νοιάζει,να μάθω τα νέα σου,να μάθεις και εσύ τα δικά μου.Απλά μου λείπεις.Έλα να με βρείς.Δεν ξέρω τι θα κάνεις,αλλά έλα.