1.4.2018 | 13:43
μου λειπεις παναθεμα με
μπορει να σε γνωρισα ουσιαστικα σε μια βδομαδα και να γιναν ολα τοσο γρηγορα... μου ελεγες και με προειδοποιουσες για τις δυσκολιες λογω αποστασης εγω δεν σ ακουγα ομως γιατι ηθελα να απορροφησω το καθε δευτερολεπτο μαζι σου. μου ειπες να βρω μια κοπελα απο το τοπο μου κλπ...το δοκιμασα δε λεω. αλλα καμια δεν καταφερε ουτε στο ελαχιστο να με κανει να νιωσω οπως με εκανες εσυ ή να εχω εστω και στο ελαχιστο την επικινωνια που ειχαμε. αντεξαμε 2 μηνες την αποσταση και οταν ηρθα εκει σπιτι σου να σε δω με σκοτωσες με την συμπεριφορα σου. εκει ομως, εμεινα εκει να σκεφτομαι εσενα. τωρα, σημερα, μετα απο 2 μηνες που εχω να σε δω ακουω το ονομα σου κ η καρδια μου παει να σπασει. συνεχεια εισαι μες το μυαλο μου. με σκοτωνει που δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι. δεν ειμαι σιγουρος αλλα νιωθω οτι σ αγαπω. Μ.Ν σε πεθυμησα οοοοοοοσο δε φανταζεσαι. σ αγαπωτο δωρακι σου δεν φευγει με τιποτα απο πανω μου και καθομαι κ χαζευω τις φωτογραφιες που εχουμε μαζι. νιωθω οτι παω να γινω καταθλιπτικος, δεν ξερω τι μου γινεται. μονο εσυ εισαι μες το μυαλο μου. ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.με αγαπη, ο σκοτεινος τοπος που ελαμψε με την παρουσια σου
0