ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας διαβαζω εδω συχνα. Σας εχω και στο RSS και σκρολλαρω. Τα πιο πολλα αγχη σας ειναι για σχεσεις. Δεν σας κατακρινω, σας καταλαβαινω απολυτως. Εγω εχω σχεση, περναμε τελεια, μονο που υπαρχει ενα προβληματακι: μενει στην Αμερικη και πρεπει να περιμενω να βγαλω/βγαλουμε απο τη μεση ενα καρο ανοησιες ετσι ωστε να μπορουμε να ειμαστε μαζι.Αυτες οι ανοησιες ειναι πραγματα οπως το να παρω το πτυχιο μου (το οποιο αργησε κατα ΠΟΛΛΑ χρονια γιατι θεωρησα σωστοτερο το να δουλευω και να μην επιβαρυνω πολυ τους δικους μου και ετσι εβαλα στην ακρη τις σπουδες και τωρα πρεπει να ψοφησω σαν το σκυλο να τελειωσω..), να ξαναβρω δουλεια/μαζεψω χρηματα (το να εισαι σκιτσογραφος στην Ελλαδα για μενα δεν δουλεψε και με τον καλυτερο τροπο), να πω στους δικους μου οτι ειμαι τρανς ανδρας (μαλλον θα με σκοτωσουν επειδη δεν νιωθω σαν κορη, αλλα γιος) και να καταφερω να κανω την μεταβαση μου και τις εγχειρησεις μου. Και μετα να φυγω να μεινω αλλου, καπου που θα μπορω να ζησω σαν ανθρωπος με αξιοπρεπεια.Νομιζω οτι το μυαλο μου θα κλαταρει. Καμια φορα ευχομαι το μονο προβλημα μου να ηταν με την σχεση μου και τα αλλα να τα ειχα λυσει. Καθε μερα με πιανουν κρισεις πανικου, αρχισα therapy sessions για να παρω στο μελλον χαρτι για να ξεκινησω να παιρνω τεστοστερονη και η ψυψολογος μου ειπε οτι καλο θα ηταν να παω και σε ψυχιατρο για να τακτοποιησουμε την καταθλιψη. Κανονικα θα επρεπε να ειμαι πιο χαρουμενος, μιας και κανω σωστα βηματα, νοιαζομαι πιο πολυ για τον εαυτο μου, αλλα καθε μερα φρικαρω και χθες ηταν τοσο μα τοσο ασχημα που ακομα και σημερα νιωθω αδειος... Καθε φορα που σκεφτομαι το μελλον μου κοβονται τα ποδια και η ανασα, καθε γαμημενο αρθρο που διαβαζω στις εφημεριδες... Δεν ξερω καν γιατι το γραφω αυτο εδω, ειμαι τοσο γελοιος καμια φορα...Θελω να φυγω δεν μπορω αλλο εδω, δεν μπορω να ζησω αλλο ετσι, αλλα πρεπει να κανω υπομονη και θεν μπορω πια αλλο να υπομενω.