ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι λένε πως το χιούμορ είναι βασικό, μέχρι και προαπαιτούμενο, για να πιάσεις μια καλή σχέση με τους άλλους ανθρώπους γύρω και όταν λέω σχέση εννοώ το οτιδήποτε, από φιλική μέχρι μια απλή παρέα και αλλαγή κουβέντας...Λοιπόν, είτε πρόκειται για άτομα μέσω ίντερνετ, σε φόρουμ π.χ. ή για άτομα έξω σε παρέες, όποτε πάω να κάνω το οποιοδήποτε αστείο, το παραμικρό και δε μιλάω για σόκιν και χοντράδες, οι αντιδράσεις είναι πάντα αρνητικές και ποικίλουν... Ξένέρωμα, αποξένωση, αποσβώλωση, παραξένεμα, λοξοκοίταγμα, κοροϊδία, μέχρι και σε κάποιες περιπτώσεις οργή και θυμό. Δε μιλάμε για χοντρό πράμα όπως καφρίλες, τρολάρισμα και χαζά, απλά, καθημερινά αστεία φάση.Το χειρότερο είναι πως μπροστά μου και κάποιες φορές μάλιστα, με ελάχιστη διαφορά χρόνου, άλλα άτομα "καίγονται" και μάλιστα πολύ άσχημα, με πολύ παρεξηγήσιμες αστειότητες που φτάνουν τα επίπεδα κρυάδας και καημενιάς, όμως οι άλλοι όχι μόνο τα δέχονται μα και αντιδρούν ευχάριστα, γελάνε, ευθυμούνε, ανταποδίδουν το αστείο και γενικά περνάνε καλά! Ακόμη και κορίτσια.Δε μπορώ να κατανοήσω το φαινόμενο, ούτε να καταλάβω πως και γιατί συμβαίνει όλο αυτό. Δεν είμαι και κανένας ευθυμογράφος ή αστειάτορας, όμως το οτιδήποτε δικό μου γίνεται αμέσως παρεξηγήσιμο και το θεωρούν κατάντια, ενώ οι άλλοι μπορεί να ξεπατώνονται στην καΐλα και τα προστυχόλογα και να προκαλούν γέλιο κι αποδοχή, στα άλλα άτομα της παρέας. Φυσικά δεν τολμώ να ακολουθήσω την κλασσική "συνταγή": "να είσαι αστείος με τα κορίτσια και να έχεις χιούμορ για να σε συμπαθήσει και να σε δει με άλλο μάτι" (για σχέσεις και τέτοια) και καταλήγω στο άλλο άκρο, να δείχνω απότομος, αδιάφορος κι απόμακρος. Όπως και νά 'χει, πάλι καταλήγω μόνος και όχι μόνο αυτό, μα και παρεξηγημένος από πάνω. Από τα ίδια άτομα που "υλικό" το οποίο σηκώνει πολλαπλάσια παρεξήγηση, τους αρέσει και το θεωρούν "καλό χιούμορ".Αυτά. Ήθελα απλά να πω το παράπονό μου κάπου.