ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που εγώ είμαι στα πατώματα κι εσύ νιώθω ότι είσαι καλά...που ενώ έλεγα ότι θα μου είναι πιο εύκολο αφού τα πάντα γίνονταν στο δικό σου σπίτι και στα δικά σου στέκια και ότι τίποτα από το δικό μου σπίτι και τα δικά μου στέκια δεν σε θυμίζει (αφού δεν πάτησες ούτε μια φορά), παρόλα αυτά συνεχώς θυμάμαι, νοσταλγώ και λαχταρώ το σπίτι σου και τα στέκια σου κι εσύ εξακολουθείς να συνεχίζεις τη ζωή σου στα μέρη αυτά κανονικά χωρίς εμένα και είσαι καλά;δεν σου λείπω;;;δεν με θυμάσαι;δεν στεναχωριέσαι;πώς μπορείς τόσο γρήγορα και εύκολα να σβήνεις την εικόνα μου από το γραφείο σου, από την κουζίνα σου, από την βεράντα σου, από το κρεβάτι σου;πώς;και γιατί εγώ που δεν ποτέ δεν κάθησες στην κουζίνα μου, δεν κοιμήθηκες στο κρεβάτι μου, δεν έκατσες στον καναπέ μου συνεχώς συνεχώς σε σκέφτομαι;και μια θυμώνω, μια αδιαφορώ, μια απελπίζομαι, μια κλαίω;;και μου λείπεις αφόρητα..και μου τη σπάει που σε εξιδανικεύω..που ενώ θυμάμαι όλες τις θεικές ατακάρες που μου είχες πει, όλη σου την αδιαφορία, και πόσο πολύ περίμενες να τρέχω οπουδήποτε ό,τι ώρα και να ήτανε..δεν μένω σε αυτά και σε εξιδανικεύω και σε θέλω πίσωΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙδεν σε θέλω πίσω λοιπόνΑυτό που πραγματικά θέλω με όλη μου την ειλικρίνεια είναι να ξαναγυρίσεις αλλαγμένος, να θες να είμαστε μαζί επί ίσοις όροις, να εξακολουθώ να τρέχω για σένα και να έρχομαι όπου και αν είσαι αλλά που και που αν έρχεσαι κι εσύ να με βρίσκεις και να νοιάζεσαι για το αν θα με πληγώνεις με αυτά που λες και που και που να βγαίνουμε και με τους δικούς μου φίλους, και που και που να παίρνεις την κώλο σου και να ανεβαίνεις προς τα μερη μου και τα στέκια μουαυτό όμως δεν θα γίνει...και το ξέρω! είτε επειδή δεν θες αρκετά είτε επειδή είσαι καραεγωισταρος..τουλάχιστον όμως μην με ξεχνάς τόσο εύκολα..τουλάχιστον αυτό...