ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου τη σπάνε γιατί νιώθω ότι πρέπει να στείλω ευχές σε όλους αγαπώ και δεν είναι κοντά μου ως φυσικές παρουσίες για να τους λέω τις ευχές μου αγκαλιαστά. Μου τη σπάνε γιατί νιώθω μόνη. Μου τη σπάνε γιατί δεν έχω λεφτά και δεν-ξέρω-πως-αλλά-σε-κάθε-γιορτή-γιορτάζουμε-τιν-καταναλωτισμό. Μου τη σπάνε γιατί εδώ και ενά μήνα ακούω Χριστουγεννιάτικα παιδικά τραγούδια ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Τον λες και ψυχαναγκαστικό όλο αυτό, όμως δεν είναι δική μου επιλογή. Μου τη σπάνε γιατί τελειώνει η πρακτική και είμαι άνεργη και ειλικρινά, δεν θέλω να ψάξω ΠΑΛΙ για δουλειά, νιώθω ότι είναι μάταιο. Όπως πολλά. Και σήμερα που κάθομαι, χωρίς ιδιαίτερα καλή διάθεση, μπορώ να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι δεν είμαι εκεί που θέλω και ότι έχω ανάγκη να ξεφύγω από μένα την ίδια. Είμαι νέα και ν ιώθω μια αδικαιολόγητη κόπωση. Όλα αυτά που θα έκανα μεγάλη, όλη αυτή η ανεξαρτησία, τίποτα. Δείλιασα και τώρα μαραζώνω αλλά ρε (^(^&(##@ μου θα βρω δουλειά με την αρχή του νέου έτους, θα κάνω την πτυχιακή μου είτε έχω άτομα είτε όχι. Και το κυριότερο: θα νιώσω να στέκομαι δίπλα σε όσους με χρειάζονται, ισότιμα ε; Αλλά πρώτα πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με μένα, να νικήσω τους φόβους μου και τολμώ να φτάνω εκεί που δεν μπορώ. Αφού ξέρω ότι μια μέρα θα πεθάνω γιατί δεν ζω; Πόσο θα μένω κλεισμένη στο σπίτι μου δίχως σκοπούς και στόχους; :/ Πρέπει να βρω δουλειά, να νιώθω λειτουργική και να είμαι όσο το δυνατόν αυτάρκης. Και καλές μέρες, εορταστικές ή μη!