ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την επόμενη βδομάδα παντρεύομαι. Βρέθηκα τυχαία σε ένα τεβαρνάκι με έναν παλιό φίλο (έτσι νόμιζα), ήταν σε άλλη παρέα αλλά σε διπλανά τραπέζια. Είπαμε τα νέα μας, θυμηθήκαμε τα παλιά. Την ώρα που φεύγαμε και ενώ είπαμε όλοι τις τελευταίες καληνύχτες, με ακολουθεί πριν μπω στο αυτοκίνητό μου και πάει να με αρπάξει με δύναμη να με φιλήσει. Τρόμαξα και του λέω τι κάνεις; Είσαι καλά; "Μου λέει το ξέρω ότι το θέλεις κι εσύ, γιατί αντιστέκεσαι;"Ποιό θέλω είσαι τρελός; άφησέ με σε παρακαλώ... Προσπαθούσε με μανία να με φιλήσει αλλά το κεφάλι μου έκανε στροφή σαν το κοριτσάκι του εξορκιστή για να τον αποφύγω. Αφού τον σπρώχνω με όλη μου τη δύναμη μου λέει "συγγνώμη, νόμιζα πως το ήθελες". Του λέω έχασα πάσα ιδέα για σένα, πως το κάνεις αυτό ειδικά μια βδομάδα πριν τον γάμο μου; Μου έλεγε μετά έχεις δίκαιο, να τον συγχωρήσω κλπ... Ούτε σε συγχωρώ ούτε σου κρατάω κακία, απλά πια δεν υπάρχεις για μένα με αυτό που έκανες, δεν σεβάστηκες τίποτα, νόμιζα πως πραγματικά με ένιωθες αδερφή σου, ασχέτως εαν οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι και χαθήκαμε μερικά χρόνια. Δεν του έδωσα κανένα δικαίωμα ειλικρινά, ούτε προκλητικά ντυμένη ήμουν. Ούτε τον ακουμπούσα, ούτε τίποτα. Πως έλαβε τέτοιο μήνυμα; Ή ήταν πρόφαση και με έβλεπε απο παλιά ερωτικά αλλά δεν μπορούσε να το εκφράσει; Και ήξερε για τον γάμο μου εννοείται, αφού μου ευχήθηκε και η ώρα η καλή.Ευτυχώς δεν κατάφερε να με αγγίξει σε περίεργα σημεία και δεν κατάφερε να με φιλήσει, ίσως και λόγω ύψους είναι και πιο κοντός απο μένα... Ακόμη το νιώθω το σοκ.. Ποιόν να εμπιστευτώ πλέον; Φοβόμαστε τους αγνώστους να φοβόμαστε και αυτούς που ξέρουμε πολύ καλά ως αδερφικούς μας φίλους;