7.3.2014 | 22:02
ΜΠΑΛΟΝΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Σαν ενα μπαλονι νιωθω που ολο το φουσκωνουν το φουσκωνουν και καθε φορα ακουγεται το ΜΠΑΜ και σκαει. Και παλι φουσκωνουν φουσκωνουν αλλα και παλι δε καταλαβαινουν πως η τρυπα δεν εχει κλεισει και ετσι παλι ΜΠΑΜ σκαω. Σκαω απο τις αδυναμιες μου τις ανασφαλειες μου ή οντως δεν μπορω να ανταπεξελθω;;; και αντε σου λενε 'αξιζεις πολλα' 'μπορεις να τα καταφερεις' και γω να βυθιζομαι ακομη περισσοτερο στο ΔΕ ΜΠΟΡΩ..τραγικη ειρωνεια οσο δεν παει.και τι να κανω δηλαδη για πειτε; ετσι ξυπνας μια μερα και εχεις αυτοπεποιθεση; λες οτι ολα μπορω να τα καταφερω; και αντε το ειπες την επομενη; η ιδια σκατογαμημενη φαση.και ας ειναι οι πανελληνιες εστω η αφορμη που το υπενθυμιζει.. τι να το κανεις το υψηλο βαθμο οταν ακομη και αυτος σου φαινεται μηδαμινος μπροστα στις προσδοκιες σου στο 'τελειο' παρανοια; μπορει ανασφαλεια; σιγουρα ΑΛΛΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ;;;
