11.7.2013 | 20:34
Μπαμ.
Ειχα συνειδητοποιησει οτι δεν εχω φιλους. Οτι δεν προκειται να εχω ποτε μια σχεση. Οτι δεν προκειται να τα καταφερω στη σχολη μου. Οτι δεν προκειται να κανω κατι ιδιαιτερο στη ζωη μου. Οτι δεν προκειται να υλοποιησω τους στοχους μου, γιατι δεν μπορω.Πιστευα ομως ομως οτι εχω ενα μεγαλο θυσαυρο. Την οικογενεια μου. Αλλα... τελικα τους πειραζουν ολα επανω μου. Δε διαβαζεις, ο,τι ξεκινας το αφηνεις, χοντρη, ολο τρως, επρεπε να το φας και αυτο, εσενα το μονο που σου αρεσει ειναι η κρητη και μην κανεις τιποτα αλλο στη ζωη σου.Ειλικρινα, νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο. Θα σκασω. Πως θα γινοταν να γυρισω 19 χρονια πισω και να αναιρεσω τη γεννηση μου; Οχι τιποτα αλλο, καταναλωνω χρησιμο οξυγονο σε αυτη τη ζωη.
