Τη κατάσταση που περιγράφεις την έχω ζήσει και εγώ ακριβώς και τη ζω με τη μόνη διαφορά ότι εγώ έχω αδερφή αντί αδερφό. Τώρα δυστυχώς λείπω στο εξωτερικό οπότε τείνω να ξεχνάω κάποια πράγματα. Το κείμενο σου με έκανε να θυμηθώ πόσο πολύ αγαπάω το μπαμπά μου και μου υπενθύμισε πως καθημερινά αυτός ο άνθρωπος παλεύει για μας. Να τον αγαπάς το μπαμπάκα σου και να του το δείχνεις με κάθε ευκαιρία.Σε ευχαριστώ πολύ!
3.6.2013 | 23:56
Μπαμπακα μου
Σε αγαπω πααααρα μα παααρα πολυ θελω να το ξερεις, ακομα και οταν σου φωναζω οταν ερχεσαι να με φιλησεις, ξερεις οτι το κανω για πλακα, και εκεινη τη στιγμη θελω να με φιλησεις. Εισαι ο μονος αντρας που εμπιστευομαι.Ποσο μαλακισμενα φερομαστε ωρες ωρες?? Σημερα γυρισα σπιτι το μεσημερι και ειδα τον πατερα μου με ενα βαλιτσακι στο χερι να φευγει. Επαγγελματικο ταξιδι σου λεει, εκτακτο. Χωρις να το εχει υπολογισει, χωρις να εχει προετοιμαστει απο χθες, σηκωθηκε το πρωι, πηγε δουλεια και το μεσημερι εφυγε και θα λειπει εως την Παρασκευη. Δεν παραπονιοταν, δεν γκρινιαζε.Εγω γκρινιαζω γιατι βαριεμαι ωρες ωρες να βγω για ποτο η ηλιθια. Ο πατερας μου σηκωνεται και φευγει οποτε του πουν και παει οπου του πουν για εμενα και τον αδερφο μου, για να εχουμε μια "ανετη" ζωη, για να σπουδασουμε, για να μην μας λειψει τιποτα. Και εμεις οταν ειναι εδω μονο του φωναζουμε και του γκρινιαζουμε τα κακομαθημενα.Μπαμπακα μου σ' αγαπω πολυ και το ξερεις, πως ειμαι στραβοξυλο και σ' αγαπω που μ' αγαπας ετσι.
1
