ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο μπαμπάς μου είναι άρρωστος έχει μερικά χρόνια που έπαθε κάτι στον εγκέφαλο.. Όχι πολύ σοβαρό αλλά με τα χρόνια χειροτερεύει.. Πριν γεννηθώ και μέχρι πριν 3 χρόνια ήταν αλκοολικός είχε ένα μπαρ και από τότε έπινε σε καθημερινή βάση μέχρι που κατάντησε αλκοολικός.. Εγώ πάντα τον φοβόμουν δεν τον μιλούσα, τον απέφευγα, κρυβομουν κάτω από το γραφείο μου όταν τον άκουγα να μπαίνει μέσα στο σπίτι και γενικά ένιωθα μίσος για τον μπαμπά μου και παρακαλούσα την μαμά να τον χωρίσει γτ έτσι κ αλλιώς δεν μας πρόσφερε τίποτα. Η μαμά τον λυποταν και δεν τον χώρισε. Εγώ έφυγα για σπουδές και δεν είχα επαφές μαζί του καθόλου, μάθαινα τα νέα του από την μαμά και ούτε με ένοιαζε κιόλας τι κάνει. Μέχρι που έπαθε αυτό στον εγκέφαλο και έπρεπε να κόψει για πάντα το αλκοόλ αλλιώς θα εξελισσόταν η αρρώστια πολύ πιο γρήγορα. Πρώτη φορά στα 20 μου γνώρισα τον μπαμπά μου και είδα ότι τελικά είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω επειδή ήταν αλκοολικός. Τον έχω συγχωρήσει για τα πάντα δεν κρατάω κακία για τίποτα απλά το κακό είναι ότι δεν μπορώ να τον μιλάω όπως μιλάω την μαμά, δεν μου βγαίνει. Με στεναχωρεί αλλά πραγματικά δεν μου βγαίνει.