Σε νιώθω πλήρως. Το έχω περάσει. Τώρα, στα 26 είμαι περήφανος για τους φίλους μου που κερδήθηκαν στο χρόνο, όχι όλοι μαζί αλλά άλλος εδώ, άλλος εκει, τυχαίες και απρόσμενες γνωριμίες, όλοι τους μικροί δεύτεροι εαυτοί μου. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και στην τελική χρησιμοποίησε και το Ιντερνετ. Αρκετοί καλοί μου φίλοι δεν μένουν κοντά μου, αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο φίλους.
7.3.2014 | 15:50
μπερδεμα
γινεται 1 απο τα δυο, ή με εχει μουτζωσει ο θεος ή λουζομαι τις επιλογες μου.το μεγαλο λαθος εγινε οτι πηγα σε λυκειο επαλ για να ξεφορτωθω τα μαθηματα και την πιεση του γενικου λυκειου. δεν ταιριαζα με τα παιδια του επαλ, ουτε σε συμπεριφορα, ουτε σε συζητηση ουτε σε τιποτα. λεω ενταξει 3 χρονια ειναι θα περασουν, θα μπω στη σχολη και θα αλλαξουν ολα. επειδη ειμαι απο επαλ στις πανελληνιες δικαιουμουν να μπω μονο σε τει. εβαλα τις μεγαλες πολεις αλλα δεν τις επιασα και περασα σε μια μικρη πολη με τει. το προβλημα συνεχιζεται και εδω, δεν ταιριαζω με τα παιδια της σχολης μου γιατι δεν εχουμε κατι κοινο και οχι μονο αυτο, δεν υπαρχουν και κοπελες του γουστου μου με συνεπεια να μην εχω κανει σχεση και ειμαι 20 χρονων.η ψυχολογια μου εχει πιασει πατο και ανεβαινω ψυχολογικα μονο οταν πηγαινω στην πολη μου χριστουγεννα-πασχα-καλοκαιρι.με λιγα λογια ζω κατι που απαιχθανομαι.σκεφτομαι να σταματησω τη σχολη αλλα τι θα κανω μετα; δεν ειμαστε στις εποχες πριν 20 χρονια που απο ελεγκτης σε λεοφωρεια γινοσουν διευθυντης
1
