ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια ζωη μπερδεμενη αναμεσα σε αντρες. Δεν το προχωραω, μη παει ο νους σας εκει, απλα θελω πολλους ταυτοχρονα. Παντα. Απο το νηπιαγωγιο ακομα με θυμαμαι να θελω δυο.Καποιοι θα με πειτε τσ...λι.Καποιοι θα πειτε και τι μας το λες.Αλλοι εις ανωτερα.Εγω ομως νιωθω προβληματικη.Δυστυχισμένη να κουβαλαω σαν καταρα στο μυαλο μου παντα καποιον αλλον, αντι να μπορω να ειμαι ολοκληρωτικα δοσμενη σε καποιον. Βλεπω γυρω μου το αισθημα του να είσαι πληρης με το συντροφο σου και ποναω. Εγω δε νιωθω πληρης παντα καποιος μου λειπει κι ετσι φοβαμαι να μπω σε σχεση παλι.Τουλαχιστον τωρα μπορω να σκεφρομαι οτι θελω χωρις τυψεις.Μα τι παει στραβα με μενα; Δεν μπορω να πω οτι ειχα καποιο παιδικο τραυμα ή κατι τετοιο. Κανεις ψυχολογος εδω;