ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας.Ειμαι φοιτήτρια στην Αθήνα και φέτος κανονικά διανύω το τελευταίο μου έτος.Ωστόσο με την καραντίνα αποσυντονίστηκα αρκετά και έμεινα και αρκετά πίσω με τα μαθήματα.Βέβαια είχα καταλάβει ότι δεν μου αρέσει και τόσο η σχολή από το 2ο έτος ,αλλά όπως προείπα με την καραντίνα σταμάτησα να το σκέφτομαι και είχα αφήσει τα πράγματα στην ροή τους .Όμως άλλο ενα πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι,εκτός απ' την σχολή ,δεν μου αρέσει και η πόλη που είμαι αναγκασμένη να σπουδάσω ,η Αθήνα.Απ' το 1ο έτος ένιωθα εγκλωβισμένη και σαν να βασανίζομαι εκεί.Φίλους δεν έκανα γιατί δεν κρατούσα ιδιαίτερη επαφή με την σχολή,είμαι και κλειστή ως χαρακτήρας, κι τώρα ειδικά είμαι κυριολεκτικά μόνη μου.Και κάπως έτσι το ένα έδεσε με το άλλο και δεν νιώθω έτοιμη να συνεχίσω τις σπουδές μου.Στην καραντίνα πέρασα και κάποιους δύσκολους μήνες όπου ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τις κρίσεις πανικού.Με άγχωνε και ακόμα με αγχώνει η σκέψη να μείνω μόνη μου για πολλή ώρα και παρ'όλο που τότε είχα επιστρέψει στην πόλη μου και είχα και παρέα και την οικογένειά μου άρχιζα να βιώνω αυτό το άγχος.Μάλλον νιώθω ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα από αυτό που βίωνα 1,5 χρόνο στην Αθήνα ,που ήμουν μόνη μου και δεν περνούσα καλά και ήμουν συγκεχυμένη με το τι θέλω ουσιαστικά να κάνω.Πριν μισό μήνα έφυγα δειλά υποτίθεται για μόνιμα για Αθήνα αλλά απ' το άγχος μου άντεξα μια μέρα μόνο,και μετά βρήκα μια αφορμή και έφυγα ,και απο τότε δεν έχω ξαναπάει.Τα περιστατικά αυτά τα συζήτησα με τους γονείς μου και δεν θέλουν καν να ακούσουν ότι θα αφήσω την σχολή στο 4ο έτος , γιατί η αλήθεια είναι ότι είναι μία απ' τις καλές σχολές ,με καλή επαγγελματική αποκατάσταση.Το θέμα με την μοναξιά απ' την άλλη ντρέπομαι να τους το πω,αν και σχεδόν το βλέπουν και το γνωρίζουν.Άρα πρακτικά ξέρουν και αυτοί τους δύο λόγους που δεν λέω να φύγω για Αθήνα και είμαι ξανά στην δική μου "καραντίνα",έχοντας αναστείλει όλες μου τις υποχρεώσεις.Κάθε μέρα με ρωτάνε "πότε θα φύγεις ,τι κάνεις εδώ;;" κι νιώθω χάλια.Πραγματικά όμως δεν μπορώ να σκεφτώ και εγώ ακόμη για άλλη εναλλακτική .Να κάτσω εδώ στην πόλη που είμαι και νιώθω πιο ψυχικά ήρεμη,να αφήσω τα 3 χρόνια των σπουδών και να βρω σύντομα μια δουλειά εδώ;; Να ξεπεράσω τους φόβους μου θα ήθελα ιδανικά και να καταφέρω να φύγω και να αποφασίσω για το μέλλον μου και για την σχολή με καθαρό μυαλό,αλλά είναι δύσκολο.Ίσως και αυτοί οι φόβοι τροφοδοτούνται απ' την άρνηση μου να μην ξαναπάω στην σχολή και το αντίστροφο.