ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μία φάση που δεν ξέρω τι να πιστέψω. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Δεν ξέρω πως να φερθώ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Έγιναν πέρσι κάτι σκηνικά με μία κοπέλα που γούσταρα πολύ. Μέγα μαρτήριο η όλη κατάσταση. Έκανα απίστευτα πράγματα για πάρτη της. Αυτή από την άλλη μου έψησε το ψάρι στα χείλια, δεν με άφηνε ήσυχο και όλο ήθελε να με σέρνει. Την τύπισσα δεν την ενδιέφερε καθόλου το τι νιώθω και τα ποδοπάτησε όλα. Μετά από όλο αυτό, τσακώθηκα με 2 φίλους μου εδώ στην πόλη που σπουδάζω, κολλητούς από το 1ο έτος(είμαστε 4ο φέτος) για μικροπράγματα. Μετά κατάλαβα ότι τα παιδιά είναι μόνο καλοπερασάκιδες και γραμμένο με είχαν στην τελική. Ευτυχώς ξέρω πολλά άτομα οπότε έχω άτομα να βγω έξω για κάνα ποτό/καφέ μια στο τόσο. Σαν να μην έφτασαν όλα αυτά, έχω εδώ και καιρό προβλήματα στο σπίτι, όλη μέρα φασαρίες και καυγάδες. Έχω να πάω στην πόλη μου 1 χρόνο τώρα για να τα αποφύγω όλα αυτά. Αυτόν τον καιρό είμαι μέσα στα νεύρα, στο μίσος και θέλω να σπάω πράγματα. Έχω γίνει καχύποπτος με τους ανθρώπους, σε όλους δείχνω τον κακό μου εαυτό άθελά μου... Γνώρισα και μία κοπέλα τώρα τελευταία, βγήκαμε μερικές φορές, χαριτωμένο κοριτσάκι όλο χαμογελαστή, αλλά την κάνω και αυτή πέρα σιγά σιγά χωρίς να ξέρω το λόγο. Νιώθω πως μου έχουν ρουφήξει τη ζωή από μέσα μου. Κάθομαι τα βράδια μιλάω με τους φίλους μου από το σχολείο, αλλά δεν μπορούν ούτε αυτοί να μπουν στην ψυχοσύνθεση μου... δεν με καταλαβαίνουν. Προσπαθώ να τα αλλάξω όλα αυτά αλλά φτάνω σε αδιέξοδο κάθε φορά. Αναρωτιέμαι αν θα βρω ποτέ τον παλιό χαρούμενο εαυτό μου... και αν τον βρω, ελπίζω να είναι σύντομα.