ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.2.2020 | 16:27

Μπερδεway

Έχω γνωρίσει μια κοπέλα μέσω φίλης. Βγήκαμε οι δυο μας και, ενώ πέρασα συμπαθητικά και η κοπέλα μου άρεσε, συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω να κάνω σχέση μαζί της (άλλωστε έχω χωρίσει δύο μήνες τώρα). Πώς μπορώ να φέρω ευγενικά ότι μπορώ να προσφέρω μόνο κάτι εφήμερο;
19
 
 
 
 
σχόλια
Για μένα φανερώνει ασυγχώρητη αγένεια να πεις κάτι τέτοιο (και κάτι χειρότερο), ακόμη και να σκέφτεσαι να το κάνεις. Έχεις απορρίψει τον άνθρωπο και θες να "κρατήσεις" το σώμα. Αφού ξέρεις ότι δεν σου κάνει, θα έλεγα να το σταματήσεις εδώ. Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί κανείς να πει ευγενικά σε κάποιον ότι δεν τον γουστάρει, αλλά για να καλυφτεί στο σεξουαλικό άντε ας το πάρει το ποτάμι. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Κάθε μέρα άνθρωποι προχωράνε με άλλους ανθρώπους που τους βρίσκουν "λίγους". Λίγους στο μυαλό, λίγους στην κοινωνική θέση, λίγους γενικά σε σχέση με αυτό που ζητάνε. Το βρίσκω πολύ προσβλητικό και για τους δυο. Είναι άλλο να ξενικάς και να μην ξέρεις που θα σε βγάλει, και είναι κάτι τελείως διαφορετικό να έχεις καταδικάσει κάθε συνέχεια. Εξαιρώ καταστάσεις που από την αρχή είναι από κοινού ξεκάθαρο ότι πρόκειται για κάτι εφήμερο. Για μένα τέτοιους είδους καταστάσεις είναι τύπου "συστηθήκαμε και προχωράμε στο παρασύνθημα" (δεν τις κατανοώ αλλά δεν χρειάζεται κιόλας, άλλοι τις κατανοούν τις κάνουν πράξη και είναι μια χαρά με όλο αυτό) ή ακόμη όταν η διαφορά ηλικίας είναι χαώδης.
Πες ότι δεν ενδιαφέρεσαι για σχέση μαζί της αλλά την βρίσκεις ελκυστική. Η ότι ενώ την βρίσκεις ελκυστική δεν ενδιαφέρεσαι για σχέση μαζί της.Υ. Γ. Μην πεις ότι δεν είσαι σε φάση για σχέση γιατί μόλις χωρισες γιατί αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτροπως ή να το δει σαν χρυσωμα χαπιού και να τα πάρει όντως άσχημα.
Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ αγαπητέ. Πιστεύουν η σχέση τις "καταξιώνει";Πιστεύουν τις τιμά; Πιστεύουν ότι αν τους "καταφέρουν" ασκούν την εξουσία που δεν ασκούν σε υπόλοιπα πεδία της ζωής τους;
Αγαπητή Καραβάν δεν έχω δώσει πειστική απάντηση μέχρι σήμερα σε αυτό. Το έχω ζήσει και ο ίδιος ως ''θύτης'': όταν ήμουν χαλαρός, τότε ένιωθα υπερπροσπάθεια να με κρατήσουν και να τσαλαπατήσουν κάθε ''αρχή'' και ''ιδανικό'' που είχαν. Όσο πιο δοτικός υπήρξα, τόσο βαρετή θεωρούνταν η συμπεριφορά μου. Φοβάμαι ότι πρόκειται για ζήτημα αναγόμενο στην εν γένει έμφυτη γυναικαία ψυχολογία που επιθυμεί και λίγο ''δράμα'' στη ζωή της και την ικανοποίηση που θα νιώσει φέρνοντας στο ''σωστό'' δρόμο έναν τύπο που την είχε στο φτύσιμο. Μήπως εσείς ως γυναίκα έχετε μία πειστική εξήγηση;
Επειδή δεν έχω ρωτώ. Αυτό που τείνω να πιστέψω είναι ότι πρόκειται για διαστρέβλωση του μητρικού ενστίκτου (ολίγον ψυχαναλυτική η ερμηνεία μου): να περιθάλψουν υπό την φτερούγα τους τον παραστρατημένο και να τον φέρουν στον ίσιο δρόμο. Ίσως είναι και παιδικό βίωμα που σχεδίζεται με τον ρόλο του πατέρα, πόσο υγιής ήταν η σχέση μαζί τους αλλά και με την μάνα τους.
Φιλτάτη μου φοβάμαι ότι λέμε το ίδιο κατ' αποτέλεσμα με άλλα λόγια, απλά εγώ το προσεγγίζω σε εμπειρικό επίπεδο ενώ εσείς σε ''ψυχολογικό'' (ουδέποτε είχα καλή σχέση με την ψυχολογία). Συμφωνώ μαζί σας.
Ανέκαθεν διαλεγόμαστε μια χαρά πιστεύω αγαπητή μου. Πάντως, δε θα παύσω να το λέω: μπορεί η γυναίκα να ''επιλέγει'' (ανάμεσα σε πολλούς) έναν, πλην όμως ο ένας είναι εκείνος που τελικά (κατά κανόνα) θα αποφασίσει το ''βάθος'' της σχέσης.
Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με "έμφυτη γυναικεία ψυχολογία" - ότι τι δηλαδη; Υπάρχει κάτι στη βιολογία της γυναίκας που την ωθεί να μπαίνει σε σχέσεις μη αποκλειστικές; Εξάλλου η όλη ρητορική έρχεται σε αντίθεση με άλλες ρητορικές που επίσης επικαλούνται τη βιολογία αυτή τη φορά για να υποστηρίξουν αντίθετα επιχειρήματα (η γυναίκα αναζητεί σταθερές σχέσεις και μπλα μπλα μπλα). Ούτε είναι καθολικό φαινόμενο ώστε να το αναγαγουμε στο φύλο.
Παρενόησες. Το ανάγουμε στο φύλο εκ των πραγμάτων επειδή ΜΟΝΟ οι γυναίκες (όχι όλες!) παραπονιούνται για το φαινόμενο αυτό. Άκουσες ποτέ σου άντρα να κλαίγεται "με χρησιμοποίησε ως σεξουαλικό αντικείμενο και με πέταξε;". Όχι. Αντίθετα τον σταυρό τους κάνουν που εξασφάλισαν σεξ, δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι δεδομένο.Κι αυτό απαντά στην παρανόησή σου ότι είναι "βιολογικό". Προφανέστατα έίναι μαθημένο αντανακλαστικό, μαθημένο όμως απο βρέφος. Το κοριτσάκι προσπαθεί να "κερδίσει" το ενδιαφέρον του πατέρα με το να είναι εναλλασόμενα "καλό κορίτσι" (δεν είναι τυχαία η έλλειψη της φράσης "καλό αγόρι") και "τσαχπίνικο €&@&€!. Όσο για την ψυχαναλυτική μου προσέγγιση, ε, προφανώς οι γυναίκες έχουν "μητρικό ένστικτο".
Θα συμφωνήσω κατά βάση μαζί σας, θέλω όμως να αναφερθώ σε μια ακόμα πτυχή, τη γυναικεία φιλαρεσκεια. Οι γυναίκες έχουν μια τεράστια δυσκολία να δεχθούν ότι ο άλλος πολύ απλά δεν τις θέλει, δεν τις γουστάρει (είτε δεν τις θέλει γενικά, είτε δεν τις θέλει για κάτι περισσότερο, μολονότι τις βρίσκει ωραίες γυναίκες). Αντί, λοιπόν, να δεχθούν ότι ο συγκεκριμένος άνδρας δεν θέλει να κάνει σχέση μαζί τους, γιατί δεν τον γοητεύουν τόσο ώστε να μπει στη διαδικασία της σχέσης, και να πάνε παρακάτω, θεωρούν ότι ο άλλος βρίσκεται σε κάποιου είδους πλάνη, την οποία αυτές θα του διαλύσουν και τότε θα θαυμάσει το μεγαλείο τους και ξαφνικά θα τις ερωτευτεί. Πιστεύουν δηλαδή ότι μπορούν να τον κατακτήσουν, γιατί στο δικό τους μυαλό για την "απόρριψη" φταίνε οι συνθήκες, το ότι μόλις χώρισε, ότι δεν τις γνώρισε καλά κλπ, ποτέ όμως ότι απλώς δεν τον γοήτευσαν. Ετσι, επιδίδονται σε μια προσπάθεια να του αλλάξουν τα μυαλά.
Scroll to top icon