ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν ενα παιδί το οποίο γνώρισα στο λεωφορείο. Του άρεσα όμως εγώ ειχα αγόρι. Οπότε του το είπα για να ξέρει γιατί δεν θα ήταν σωστό να τρέφει ελπίδες. Μου είπε έστω να μείνουμε φίλοι. Εγώ δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Μιλούσαμε βγαίναμε. Όλα μια χαρά. Πολύ καλός φίλος. Άρχισε να με θέλει πολύ. Και όμως ήξερε πως θα μέναμε φίλοι. Εγω για ένα διάστημα δεν έστελνα πολύ μηνύματα γιατί δεν θέλω να κουραζω τους άλλους. Και στεναχωρήθηκε. Και μιλήσαμε και ήταν χάλια και στεναχωρημένος. Και την επόμενη μέρα πήγα να του στείλω. Και κατάλαβα πως είχα φάει μπλοκ. Ένιωσα να χάνω τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Ήταν όλα χαλια. Φρικαρα. Γιατί;; Γιατί γαμωτο. Γιατί να φάω μπλοκ;; Νοιαζομουν. Και νοιάζομαι. Και είναι άθλιο γιατί δεν πήρα ούτε μια εξήγηση. Και με πληγώνει. Με πληγώνει να με πετάνε έξω από τις ζωές τους έτσι. Τον αγαπούσα. Απλά δεν μπορούσα να νιωσω παραπάνω. Και μετανιώνω όμως που δεν έστειλα ένα γαμημενο μνμ να δω αν είναι καλά. Και τώρα τον έχασα. Και δεν μπορώ γαμω. Δεν μπορώ να τους χάνω όλους. Τον απογοήτευσα. Και νιώθω ηλίθια.