ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλείνει ενας χρόνος που έχασα τα παιδια μου.δεν μ άφησαν ποτε να τα δω.πεθαναν και τα δυο μεσα μου οταν εμπαινα στον 7 μηνα.το παίζω οτι είμαι καλα ,οτι το εχω ξεπεράσει αλλα κάθε στιγμη σκέφτομαι πως θα ηταν αν προλαβαινα έστω να τα δω,να τα αγκαλιασω.δεν πρόλαβα όμως..δεν θέλω να προσπαθήσω ξανά..ρίχνω το φταίξιμο πάνω μου.ολο.οταν ειχε πεθάνει το ενα απο τα δίδυμα έπρεπε κάτι να είχα νιώσει λέγανε οι γιατροί.ομως δεν κατάλαβα τίποτα.ηταν και η πρωτη (και τελευταία) μου εγκυμοσύνη .και ηταν ολα τόσο καλα και τους 6 μήνες.τοσο ομαλά.και δεν το είχαμε σχεδιάσει αλλα ήρθαν.Ηρθαν και φυγανε για να μείνω για παντα μισή.