ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και ναι δικο μου το λαθος! ημουν εντελως στον κοσμο μου, δεν σε πιστεψα, ναι οντως ουτε λεξη σου δεν πιστεψα, ουτε κινηση σου! τα αγνοησα ολα και απλα συνεχισα.. ηταν φοβος; ηταν οτι απλα ηθελα το χρονο μου? εριξες ολο το φταιξιμο πανω μου και ναι το σηκωνω ολο! ομως δεν με ηθελες! δεν ηθελες εμενα και ολα αυτα που ερχονται με εμενα, ολα αυτα που πιστευω.. ηθελες μια ιδεα αυτου που ειχες για μενα! νομιζες οτι ημουν καποια αλλα ημουν τοσο διαφορετικη απο αυτη σου την εικονα.. και λυπαμαι που δεν θα σε παρακαλεσω αλλα δεν μπορω.. ναι δεν θα σε κυνηγησω οσο κι αν λες πως το θες! οσο κι αν αισθανομαι αυτα που αισθανομαι οσο κι αν σε θεωρω ξεχωριστο εσυ μου αποδεικνυεις πως θελεις απλα "κατι". δεν ειμαι αυτο το κατι και ισως οντως να λυπαμαι πολυ γι αυτο, ομως δεν μετανιωνω.. και μην προσπαθεις να με κανεις να μετανιωσω. με λες κρυα, με λες ψυχρη, απομακρη ομως η αληθεια ειναι πως απλα δεν καταλαβαινεις τη φωτια που καιει μεσα μου.. σε ενοχλουν οι κινησεις μου αλλα δεν με αφησες να σου δειξω τα χαδια μου , κι εγω ξερω και καταλαβαινω οτι ο χρονος περασε, κυλησε, αργησα εγω και δεν αναγνωριζεις τιποτα εδω για εμας.. και αληθεια αυτο με κανει και λυπαμαι.. ομως ξερω πως εσυ κι εγω δεν θα ειμαστε δυστυχισμενοι.. και οι δυο αφηνουμε το χρονο να μας γιατρεψει ο καθε ενας με τον τροπο του ξερει να ζει τη ζωη του και μου λειπεις αλλα αφηνω ολα τα αλλα να γεμισουν αυτο το κενο. κανεις δεν εχει αυτη τη θεση που ειχες εσυ, οσο κι αν προσπαθησα να αφησω καποιον κοντα μου. ξερω ομως οτι ο χρονος τα αλλαζει ολα κι εσυ κι εγω θα γεμισουμε τα κενα μας.. κι οταν η νοσταλγια του αν το ειχα κανει αλλιως αυτο, αν ειχα πει αυτο, αν ειχα νιωσει νωριτερα, οταν αυτη νοσταλγια με πνιγει θυμαμαι ποσο ευκολο λες οτι ειναι και τα πραγματα φαινονται οντως απλα! ο χρονος κυλησε.. εμεις φυγαμε, η φλογα εσβησε.. και η ζωη... η ζωη κανει τα παιχνιδια της..