ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καταντησαμε να προτιμαμε να δουλευουμε για να μην σκεφτομαστε. ισως καμια φορα απλα για να μην γυρισουμε σπιτι. ο καθενας προσπαθει να βρει το καταφυγιο του. αλλος τα βρισκει σε ενα συντροφο/συζυγο/γκομενο-α αλλος στα παιδια του, αλλος στα λεφτα, αλλος στα likes στα social media, αλλος στο διαβασμα, στο gaming, στις σειρες στις ταινιες στη μουσικη, στις πολλες γκομενες-ους.. ο καθενας οτι θελει η μαλλον οτι μπορει.ειχα καιρο να νιωσω τοσο χαλια, ειχα καιρο να αισθανθω κατι γενικως, η καθημερινοτητα μας βιαζει. τυχερος οποιος δεν εχει ρουτινα θα ελεγα εγω, αλλος δε μπορει να λειτουργησει χωρις ρουτινα, ο καθενας οπως βολευεται, ολα ειναι τοσο σχετικα.με ενοχλει που δεν μπορω να ταυτιστω με κανεναν, νιωθω τοσο τελειος και υπερανω, παντα ετσι ενιωθα. ολους τους θεωρω κατωτερους απο μενα, βεβαια το πιο πιθανο ειναι οτι ειμαι σαν αυτους, καθενας μας νιωθει ξεχωριστος χωρις καποιο συγκεκριμενο λογο. πιο πολυ θεωρω οτι ειμαι ανωτερος γιατι απλα εχω την επιγνωση, την αυτογνωσια. ξερω οτι ειμαι χαλια, οπως ολοι ειναι χαλια. τοσα χρονια δεν εχω σεβαστει κανεναν, ειναι λαθος που αναζητω το τελειο, δεν υπαρχει. δεν υπαρχει τελειος γονιος τελειος φιλος τελεια γκομενα, δεν υπαρχει τιποτα τετοιο.καποιος θα μ ελεγε,οτι μπορω να τα εχω ολα, εφοσον εχω υγεια. το δεχομαι. εχω τα χερια μου τα ποδια μου και το μυαλο μου. ο καθενας πορευεται μ’αυτα που εχει, και με αυτα που δεν εχει. κοντευω 40 , δεν ενιωθα ποτε οσο ημουνα, παντα ενιωθα μικροτερος. γιατι ζουσα σα μικροτερος. οταν δεν εχεις καμια ευθυνη ειναι αλλιως, αλλιως ειναι να ζεις καθε μερα σα φοιτητης και αλλιως καθε μερα να πας σε μια δουλεια που σε κανει δυστυχισμενο. αλλιως ειναι να βλεπεις καθε μερα σα προκληση και αλλιως ολες οι μερες να φαινονται κα να ειναι ιδιες. οταν σκεφτομαι οτι καθε μερα ειναι μια χαμενη μερα τρελαινομαι. εχω και τις αισιοδοξες στιγμες βεβαια, χαιρομαι οταν βρω καποια σειρα να δω με ενδιαφερον, οταν ακουσω ενα ενδιαφερον συγκροτημα, οταν κανονισω να παω σε μια συναυλια, αυτες οι μικρες χαρες που σου δινουν αφορμη να ζεις. το θεμα ειναι οτι δεν πρεπει να ζεις για μια αφορμη αλλα με μια αιτια, να ζεις για ενα λογο για ενα σκοπο.ποτε δε βρηκα τιποτα τετοιο. με κουρασε αυτο το ανθρωπινο τσιρκο.