ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχθές λοιπόν πάλι ξέσπασα σε κλάματα. Δεν είναι και πρώτη φορά να μου πεις. Πάλι για εσένα, για το ότι μου λείπεις, για τις στιγμές που πέρασαμε κι όλα αυτά. Ο πατέρας μου λέει ότι " ξέρεις κάτι, και να γυρίσει πίσω πάλι θα θέλει να ξανά φύγει" . Δεν εχει άδικο, και να τα ξανά βρούμε πάλι θα γίνουν όλα αυτά που περασα με εκείνο το τελευταίο διάστημα. Θα μπορούσαμε μεν να τα φτιάξουμε όλα αυτά χωρίς να χωρίσουμε, όμως τα πράγματα έγιναν αλλιώς, και έτσι είναι πλέων, δεν μπορώ να κάνω κάτι όσο και να μου λείπει. Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να τον θάψω βαθιά μέσα μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι μιλάμε, όταν μιλάμε στο τηλέφωνο είναι λες και είμαστε φίλοι 20 χρόνια, και η αλήθεια δεν αισθάνομαι κάποια έλξη όταν μιλάμε μόνο μονάχα κάποιες φορές που με κοροϊδεύει όταν λέω κάτι χαζό, εκεί μόνο. αποφάσισα με σκληρή σκέψη να απομακρυνθω να σταματήσω να τον παίρνω τηλέφωνο έτσι ώστε να σταματήσει και εκείνος. Αλλά είναι σκληρό για εμένα όλο αυτό γιατί Παρ όλο που χωρίσαμε αισθάνομαι τουλάχιστον ότι μπορούμε να μείνουμε δύο καλή φίλη. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι ίσως το δω με κάποια άλλη κοπελα και μου κοπούν τα πόδια. Η ότι έχω συναισθήματα ακόμα για εκείνον και να το παίζω φίλη θα είναι τεράστιο ψέμα, επίσης φοβάμαι ότι με θεωρεί δεδομένη και μόνο όταν νιώθει μόνος του με σκέφτεται αισθάνομαι κάπως να με κοροϊδεύει ένα πράγμα και ότι όταν έρθει κάποια άλλη στη ζωή του θα τα κόψει και τα τηλέφωνα και την επικοινωνία μαζί μου και όλα. Και πραγματικά στο να φτάσω σε αυτό το σημείο καλύτερα ας απομακρυνθω κι ας θέλω να μαθαίνω σαν τρελή τι κάνει και πως είναι. Ξέρω ότι ήρθε το τέλος, μετά από τόσο καιρό το συνειδητοποίησα , ναι πείτε με τρελή και ξέρω ότι όλοι αυτή η ιστορία μου είναι ένα τεράστιο μπέρδεμα. Αλλά πρέπει να φύγω από εκείνον, να φύγει από μέσα μου, δύσκολο είναι όμως. Ήταν για εμένα όλοι μου η ζωή, κι ακόμα τον περιμένω να γυρίσει σπίτι μετά τη δουλειά. Άδειο το σπίτι εν το μεταξύ , άδεια κι εγώ επίσης. Αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί για πάρα πολλούς λόγους και καλά θα κάνω να σταματήσω να ελπίζω, τώρα εκείνος θα πάει ταξιδι με την ξαδέρφη του, εμείς ποτέ δεν πήγαμε πουθενά, και έτσι σιγά σιγά καταλαβαίνω ότι δεν ήμουν και κάτι το τόσο σοβαρό, αν ήμουν δεν θα με χώριζε αλλά με προβληματίζει που μου λέει ότι δεν θέλει να χάσουμε επικοινωνία. Δύσκολος άνθρωπος, δύσκολη κι εγώ και δεν τα καταφέραμε να κάνουμε θαύματα μαζί, κρίμα. Είχα τόσα όνειρα μαζί σου, δεν πειράζει, δεν θα πεθάνω κιόλας που λένε. Ίσως κάποια στιγμή μέσα σε αυτούς τους μήνες μέσα σε αυτά τα χρόνια να ξανά βρω αυτό που μου άφησες, αυτή την όμορφη αίσθηση του να μου πιάνεις το χέρι τα βράδια όταν θα πέφταμε να κοιμηθούμε και ένα μούδιασμα σε όλο μου το σώμα να υπάρχει διαρκώς, ποτέ δεν έφυγε όλα αυτά τα χρόνια αυτό το μούδιασμα που αισθάνομαι για εσένα ακόμα και τώρα που σε σκέφτομαι. Και κοιμόμουν με ένα χαμόγελο πάντα, να σε αντικρίζω πλάι μου και να νιώθω ευτυχία. Τέλος πάντων, ας μη σε βάζω άλλο στη σκέψη μου, με πονάς, με φθείρει ολο αυτό. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Εύχομαι να είσαι καλά και να φτιάξεις την ζωη σου με ότι σε κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο. Θα σε αγαπάω μια ζωή νομίζω, η κι αν μου φύγει η αγάπη δεν θα μου φύγει η όμορφη αυτή φωνή σου, το πρόσωπο σου όλα. Να φτιάξουμε τις ζωές μας και να είμαστε ευτυχισμένοι, χαρούμενη ξανά κι ας λείπεις απ' τα χέρια μου.Με πολύ αγάπη το Μαράκι .... Φιλιά όπου και να είσαι.